ما «شیدای امام حسین (ع)» هستیم تا شیعه آن حضرت. آیا مشکل در حافظه تاریخ است که زندگی آن حضرت را همین مقدار ثبت کرده، یا آنکه ما در این باره کوتاهی کرده ایم؟ 

مشهور است که ولادت آن حضرت در مدینه در سوم ماه شعبان بوده است.  ابن شهرآشوب  رحمه‌الله ذکر کرده که ولادت آن حضرت  ده ماه و بیست روز بعد از ولادت برادرش امام حسن (ع) بوده و آن روز سه‌شنبه یا پنجشنبه پنجم ماه شعبان سال چهارم از هجرت بوده است و روایت‌شده که مابین آن حضرت و برادرش فاصله نبوده، مگر به‌قدر مدت حمل و مدت حمل، شش ماه بوده است.

بیا و کار را یکسره کن، این ماه هر روز صبح،  قبل از هرکاری بگو :

سلام ای پسر حضرت زهرا (س) ...!

سال‌ها گفته بودی و شنیده بودی، زمزمه کرده بودی و گریسته بودی، بیتاب شده بودی و گریبان‌چاک کرده بودی  و حالا...زمان آن است که یک‌عمر دل‌تنگی را فراموش کنی !

 شاید بهتر است به جای این همه اما و اگر،

 اول سطر بنویسم «علی» و بعد ادامه بدهم با نام پسرانت... حسن، حسین، سجاد ... تا مهدی.

زینب کبرى (س) روز پنجم جمادی‌الاول سال 5 یا 6 هجرت در مدینه چشم به جهان گشود. خبر تولد نوزاد عزیز، به گوش رسول خدا (ص) رسید. رسول خدا  براى دیدار او به منزل دخترش ‍ حضرت فاطمه زهرا (س) آمد.

در خاندان بنی‏‌هاشم هر که عباس نام داشته او را ابوالفضل کنیه می‌‏نهادند؛ ‌‌‌همان گونه که عباس بن عبدالمطّلب و عباس بن ربیعه بن الحارث بن عبدالمطّلب و... نیز مکنّی به همین کنیه بوده‌‏اند.

فاطمه زهرا(ع) نوزاد فروزان را در قنداق نزد سرور آفرینش پیغمبر اکرم (ص) آورد و حضرت در گوش راست نورسیده­ قدسى اذان و در گوش چپش اقامه خواندند و جبرییل (ع) فرود آمد و فرمود ...

بعضی وقتها واژهها کم میآوردند و تو میمانی از کدام واژه استفاده کنی تا به دیگری برنخورد! تا ردیف شدن به قاعده شان در کنار هم حق مطلب را ادا کند. دقیقا مثل الان من. ماندهام که واژههایم را چه جور کنار یک دِگَر جُفت و جور کنم که درخور شانتان باشد!؟ اما انگار تلاشم دور باطل است! هر کار میکنم باز میگردم اول خط!