انگار جواد (ع) همان محمدی (ص) است که گنه‌کاران را می‌بخشد و همان‌علی (ع) که انگشترش را زکات می‌دهد و سراسر حسن (ع) است در طول زندگی‌اش. انگار جواد همان‌حسینی (ع) است که تمام عمرش را وقف خدا می‌کند و از فرزند زهرا (س) جز این انتظار نمی‌رود.
اگر بترسم که از باب الرضا و باب شیرازی به من اذن دخول نمی‌دهید، بی اذن دخول از باب الجواد وارد حرمتان می‌شوم...
اگر بگویید که فقط حق دارم یک بار شما را قسم دهم، می‌گویم یا امام رضا به حق جوادت...
در روز شهادت تک پسرتان، در حرمتان بودن، دل شیر می‌خواهد و چاشنی اش کمی دیوانگی.
دیوانه رضا و ابن الرضا بودن...
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
