در تاریخ بشریت به طور عام و تاریخ اسلام به طور خاص وقایع مختلفی روی داده است و در‌ آینده هم وقایع جدیدی اتفاق خواهد افتاد. برخی وقایع کوچک‌تر و برخی بزرگ‌تر هستند؛ اما در واقع میزان عظمت یک واقعه را چه چیزهایی تعیین می‌کند؟ در نوشتار حاضر به بررسی میزان عظمت واقعۀ عاشورا می‌پردازیم که ببینیم چه چیزهایی‌‌ این واقعه را به یک رخداد عظیم تبدیل کرد.

بهترین خلق مدتی مهمان زمین بود

زمین جایگاه ملائک بود

جایگاه وحی

بعد از این  چشمان اهل بیتت همواره گریان است

بیا و کار را یکسره کن، این ماه هر روز صبح،  قبل از هرکاری بگو :

سلام ای پسر حضرت زهرا (س) ...!

امام حسین (ع) با ذکر جمله «خیر منّی»، مرتبه والا و شأن رفیع حضرت زهرا (س) را ترسیم می‌کند و او را بهتر از خود شمرده و فضیلت عظمتش را یادآوری می‌نماید..

حقیقتش ماجرا به آینده برمی‌گردد؛ در کوچه پس کوچه‌های قرن، در پیچ و تاب تاریخ.

بیا دل‌هایمان را به باد بسپاریم. باد زمستانی. بادی که از دلِ سنگِ کوه‌ها سرما را بلند می‌کند و بر صورت مردم می‌کوبد. بیا امروز را به دلمان فرمان دهیم تا سپاه عشق را فقط به یک سمت بفرستد. یک امروز و امشب را از خودمان خالی شویم و پر از محبوب شویم. مگر چقدر سخت است که همه چیزمان را برای کس دیگری بخواهیم.

فرض کن که شیر خدایی...

فرض کن که در حنین تو بودی و هزاران تن دشمن و چند یار اندک

 و با این وصف، تو بودی که پیروز شدی؛

فرض کن که همه فرار کردند و تو ماندی

و تو با این که هشتاد زخم خوردی سربلند اُحُد باشی!

و همه این حرف‌ها یک طرف و این ندای آسمانی در وصفت یک طرف، که هیچ شمشیری جز شمشیر تو نیست و هیچ جوانمردی هم غیر از تو نیست...

حدیث لوح حضرت فاطمه زهرا (س)، از احادیث بسیار معتبری است که در روز ولادت امام حسین (ع) به عنوان مژدگانی از جانب رسول خدا به حضرت زهرا (س) هدیه شده است. متن این حدیث ازین جهت بسیار مهم است که در آن نام دوازده امام که پس از پیامبر به ترتیب جانشین او هستند آمده است.

شاید ندانیم قبرتان کجاست!
شاید ساختن حرم برایتان از دست فرزندانتان بر نیاید؛
اما بنامتان، صحن که می‌توانیم بسازیم!
صحنی بسازیم، تا به یادتان باشیم
و چه جایی بهتر از نجف...

ای کاش می‌شد برای ورود به محرم مقدمه چید! ای کاش ظهر عاشورا را می‌شد در قالب زمان منبسط کرد. برای من و تو خیلی‌ها این کار را کردند. روضه‌های چند ساعت را منبسط می‌کنند برای ده شب. گاهی دو ماه... گاهی کل سال! ولی تمام این‌ها تنها چند ساعت بود... بدون مقدمه! بدون سخنرانی که قبلش کم کم دلت را آماده کند و آرام آرام بزند به صحرای کربلا... صحرای کربلا!