منتظر یک اتفاق خارق العاده، منتظر بودم تا رسیدن آن روز، آن روز که نسیمی خرق عادت کرد، نسیمی که بوی گل محمدی می‌داد یا بوی سیب یا شاید بوی یاس؛ اصلا آن نسیم بوی خود خدا را می‌داد. نسیمی که از جانب آن کاروان می‌وزید. کاروانی که با تمام کاروان هایی که بدون نگاهی می‌گذشتند از من، متفاوت بود.

برادر سلام! همراه نی سوار من برخیز، این سروِ قامت خمیده، خواهر توست که منزل به منزل حرمت خون خدا را نگاهبان بوده و جان امام زمانش را سپر، چقدر شبیه مادر شده بودم، علی را پاس می داشت و علی را پاس می داشتم و بار دیگر کوفه از سخنانم به خود لرزید همچون خطبه خوانی حیدر، گام به گام مرهم دلسوختگان بودم و همدرد داغدیدگان، از باقی داستان جانگداز این سفر اما من نمی گویم و تو نیز هیچ مپرس.

بی شک شب های بلند بسیار دیده‌ای. شب های انتظار هم به یقین از شب های بلند زندگی محسوب می شود. امان از شبی که دختری منتظر رسیدن بابا باشد و او نیاید... هرگز نیاید... امان از شبی که خانه‌ات و خیمه‌ات سوخته باشد و ندانی شب را چه طور تا صبح  سر کنی و اگر دست و بالت سوخته و زخمی هم باشد که دیگر هیچ، سوزش زخم ها خود، شب را برایت بی نهایت می کند.

چه غریب و تنهاییم در این بیابان. کاش گذاشته بودند در غاضریه و کنار قبیله بنی‌اسد فرود آییم؛ نه اینجا که معبر مار و مور است و عقرب چلپاسه. دل شیرمردان هم در این وحشت سرا می‌گیرد، چه رسد به زنان و اطفال...

^{نیمه رجب المرجب است.}

^{دیدم که ماه سرخ فام* و اندوهگین است گویا می‌دانست که سالروز عروج توست بانوی شهیده!}

^{نمی‌دانم چرا فقط بردن نام تو چشم‌هایم را اشکبار می‌کند؟}

^{البته اندکی را می‌دانم.}

صدای زنگ اشتران در دل صحرا پیچیده است. چه آرام و صبور قافله نور به سرزمین نور می‌رود.

بعد از واقعهٔ عاشورا عمر سعد لعنت الله علیه اهل حرم امام حسین (ع)  وبازماندگان از آن واقعه را برای تسلیم کردن به عبید الله بن زیاد لعنت الله علیه به شهر کوفه آورد اما چگونه آن ملعون اسرایی را که عزیزان پیامبر بودند بدان شهر شوم آورد..... 

صبح زود با نجف و مرقد امیرالمؤمنین (ع)  به این امید خداحافظی کرده بودیم که رهسپار کربلای سیدالشهدا (ع) هستیم، پس از ساعتی طی مسافت به منطقه مسیّب رسیدیم که از دو جهت با اهمیت است یکی اینکه دو طفلان جناب مسلم محمد و ابراهیم  که مظلومانه شهید شدند، در آن دفن‌اند و دیگر آنکه مسیب نوید ورود به کربلا است اما مقداری که از مسیب به سمت کربلا حرکت کردیم خبردار شدیم: