آنچه پیش رو دارید، از سنگین ترین مصیبت های عاشورا و سیدالشهداء (ع) است. ایشان وقتی که همه یاران خود را از دست دادند خود به میدان نبرد رفتند.

آنچه پیش رو دارید، از سنگین ترین مصیبت های عاشورا و سیدالشهداء (ع) است. ایشان وقتی که همه یاران خود را از دست دادند خود به میدان نبرد رفتند.

او طرّاحی نخستین توطئه‌ها را کمی پس از غدیر دیده بود. کمین‌کنندگان فرصت‌طلب، به رم‌دادن شتر پیامبر و کشتن او دل بسته بودند و همان‌ها درست پس از چشم‌بستن پیامبر، چشم فتنه گشوده بودند و غارت دستاوردهای پیامبر را خیال داشتند.

کوفه، شب، خستگی، مرد تنها غریب،

کار مسلم شده ختم امّن یجیب

سفیر عشق، سرگردان و شبگرد کوچه‌های بی کسی است.

سرای بیگانگان با آسمان را جایی نیست برای عقاب تیز پر ایمان.

از آن روزی که باید واژه‌هایم با حضور به موقعشان گوشهه­ایی از عظمتی را به تصویر می‌کشیدند، سنگینی رسالتِ از شما نوشتن را بر دوش خود احساس می­‌کردم. سنگینی‌اش بر شانه‌هایم تاب و توانم را ربوده بود؛ اما نمی‌­دانم چرا از شما ننوشتم، می‌خواستم ولی ­ترسیدم! آری ترس، باید کلمات می‌گفتند ازعظمتتان! از حالاتتان! از کرامت شما! و ترسیدم که ادا نشود حقتان و به تصویر کشیده نشود عظمتتان!

خزیده در ردای شب، تمامِ ناجوانمردی
و شمیشیری که قصدش فرق خورشید سحرگاه است.

شمشیر جور و جهل بر فرق تو زد و خاک بر سر ما شد!

بی تو جهان چه زشت است و طاقت فرسا،

پیشوای عدالت و رحمت! آخر این چه عداوتی است شکوه جبروتی ات را؟

امشب عرشیان بر فرش زمین فرود می‌آیند. امشب عطر و بوی روزه­ داران مشام فرشتگان را پر می‌کند. امشب ابرهای رافت و باران رحمت زمینیان را در آغوش می‌گیرند و آسمان و آسمانیان دست‌های نیاز را به سمت زمین بلند می‌نمایند. شکوفه‌های نیاز و گل‌‎های دعا، امشب ثمره می‌دهند. شبی آفتابی، دل‌های تاریک را روشن می‌کند و جوانه‌های توحید بر سرای وجود آدمیان جوانه می‌زند. زمین، ستاره‌های امید را در دست می‌گیرد و چشمه‌ها دوباره زندگی را فریاد می‌کنند.

بسم الله الرحمن الرحیم

این نامه محمد سجاد سکوت است به امام زمانش:

«امام زمانش» را که می‌خواستم بنویسم هزار بار خودم را سرزنش و لعنت کردم که آخر چطور می‌توانم نام خودم و شما را در یک سطر و آن هم با فاصله‌ای به اندازه یک «به» بنویسم؟!

اما یاد حدیث جد بزرگوارتان امام رضا (ع) افتادم که فرمودند: «امام برادری همسان است». وقتی شما از همه چیز من با خبرید، وقتی می‌دانید که چقدر شما را در زندگی‌ام، در درسم و در کارم به حساب می‌آورم، دیگر جایی برای تعارف تکه پاره کردن ندارد!

سلام حضرت دلبر، سلام قرص قمر!

مژده که ماه طلوع کرده در افق آسمان بنی هاشم.

شاه میآید، ماه میآید، کودکان حرم را پناه میآید...

بنگر که چگونه او ادب و وفا را به غایت به همراه آورده، بعد از شاه به دنیا میآید و قبل از شاه به میدان میرود!

شخصیت حضرت زینب(س) با دیگر زنان در کربلا، قابل مقایسه نیست. مى توان گفت بعد از امام حسین(ع) شخصیت دوم در این صحنه ی جاودانه، حضرت زینب(س) بود.