ولایت‌مداری (قبول و حراست عملی از مقام امامت علی (ع) و اولادشان) از ارکان ضروری و مورد تأکید در قرآن کریم و روایات پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت (ع) است. در این میان حضرت زینب (س) فرزند امام علی (ع) و فاطمه (س) از دامان رسالت و امامت برخاسته است؛ به دلیل یاری امام زمان خویش در شرایط دشوار زمانی و مکانی، یکی از الگوهای بارز در امر ولایت‌مداری و ولایت‌پذیری است. سؤال اصلی این جاست که سبک زندگی حضرت زینب (س) در حوزه ولایت‌مداری در چه ابعادی بوده است؟

در این مقاله با توجه به متون تاریخی معتبر، احتمالات ممکن را تبیین کرده و ضمن بیان نظر مدافعان این واقعه، دیدگاه خود را مبنی بر نبود دلیل کافی و قابل اعتماد بر مسئله اربعین سیدالشهدا (ع) تبیین خواهیم نمود. همچنین امکان رسیدن کاروان اسرا را نیز به کربلا در اربعین اول تقریباً ناممکن دانسته و در پایان، دلیل الحاق سر مطهر امام حسین (ع) را به جسم شریفش مورد خدشه قرار داده و وجود حدیث شریفی که زیارت اربعین را از علائم مؤمنان می‌شمارد، برای استحباب و فضیلت آن زیارت کافی دانسته‌ایم.

کربلا تا شام را بیست روزه طی کردند... سر آورده بودند.

 

در شام نوری می‌درخشد!

پروانه‌ کوچکی هم در خرابه‌های شام دلتنگِ نور می‌شود! 

دمشق را چراغانی می‌کنند!

لباس‌های زینتی به تن می‌کنند مردم شام!

مهمان می‌آید به این شهر! آن هم چه مهمانی. زینب کبری می‌آید اما به غل و زنجیر!

ام کلثوم می‌آید اما با چادر خاکی!

طبل بزنید. به یکدیگر به گرمی تبریک بگویید. حسین کشی کم افتخاری نیست برای مرمی که وجودشان از کینه‌ علی پر است!

خورشید چرا بر سرِ نیزه سوار است در شام!

چه عید عجیبی است، خورشید به زمین آمده و ماه به اسارت شده امروز!

زن‌های هاشمی نسب را به اسارت می‌برند!

آفتاب شرم می‌کند از تابیدن به صورت زن‌هایی از نسل فاطمه!

آنگاه مردم بی‌حیای کوفه با غل و زنجیر به اسارت می‌برند بانوان هاشمی را!

جار می‌زنند جارچیان برای مردم شهر که مزد آل مصطفی را پرداختیم

 پس از مجلس یزید و برگشت افکار عمومی  از یزید و شکست او در این جبهه او مجبور به ابراز محبت نسبت به اسرا شد در همین راستا امام سجاد (ع) از او سه در خواست کردند که در زیر آورده شده است

درباره اینکه سرهاى شهیدان و قافله‌ى اسیران را چه زمان وارد شام کردند عمده‌ى کتب معتبر، روز اول ماه صفرحدود بیست روز بعد از عاشوراى سال 61 را ذکر کرده‌اند. زکریا بن محمد بن محمود قزوینى در عجایب المخلوقات و غرایب المخلوقات و ابوریحان بیرونى در الآثار الباقیه عن القرون الخالیه چنین نظرى دارند: ابوریحان بیرونی می‌نویسد...