تأویلی از آیه «کهیعص» در ابتدای سوره مبارکه مریم در برخی احادیث مندرج در کتاب روایی امامیه، ارائه شده است که آن را با امام حسین (ع) و حادثه کربلا انطباق می‌دهد. در این مقاله تلاش شده است با بهره‌گیری از روش تحلیلی ـ توصیفی به بررسی سندی و متنی روایت حاوی این تأویل از آیه پرداخته شود تا با فهم کل روایت، مقایسه‌ای با مفاهیم بنیادین شیعه صورت پذیرد. بررسی‌ها نشان می‌دهد با توجه به نقدهای جدی سندی؛ عدم ذکر روایت در کتب روایی و تفسیری معتبر و حضور افراد مجهول، ضعیف، غالی و کذاب در میان راویان و متنی؛ شش اشکال عمده به خصوص وارد ساختن نسبت‌های ناروا به امامین عسکری (ع) و مهدی (عج)، ضعف شدید آن اثبات شده و در نتیجه به این تأویل از آیه نمی‌توان اعتماد نمود.