تاریخ رسمى اسلام، بر پایه گردش ماه استوار است که در اصطلاح تاریخ هجرى قمرى نامیده شده و رویدادهاى تاریخى، برنامه‌هاى عبادى، قراردادهاى حقوقى و... با این تاریخ محاسبه می‌شود.

نوشته حاضر، این هدف را تعقیب می‌کند که زاد روز حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و شهادت آن سرور را از دیدگاه محاسبات شمسى بکاود. تاریخ شهادت امام حسین (ع) طبق ماه‌هاى شمسى، از دو راه قابل بررسى است: 1. از راه زیج، 2. با روش ریاضى و بدون مراجعه به جدول زیج؛ یعنى از طریق محاسبه از آغاز مبدأ سال اول هجرى تا روز عاشورا. در نتیجه می‌توان چنین اظهارنظر کرد که روز عاشوراى سال شصت و یکم هجرى، برابر با روز دوشنبه بیستم مهرماه سال پنجاه و نه شمسى بوده است.

تأکید بر منابع دست اول ومقاتل اولیه، در تاریخ نگاری عاشورا در عصر حاضر، فراوان دیده می شود، در برخی از آثار، منابع دسته بندی شده اند و روایت های گوناگون درباره شهادت حضرت علی اصغر(ع) مورد تحلیل قرار گرفته اند.

مهم‌ترین هدف تاریخ‌نگاری عاشورا در طول قرون متمادی، گسترش فرهنگ ایثار و شهادت‌طلبی بوده است. به ‌بیان ‌دیگر، تاریخ‌نگاری عاشورا حامل جریان ایثار و شهادت‌طلبی است. این سبک از تاریخ‌نگاری با اشاره به نحوه شهادت امام حسین(ع) و فرزندان و یاران امام، بیشترین نقش را در آگاه‌سازی این واقعه داشته است.