غالب مفسران شیعه و اهل سنت در آیه «وَ فَدَیناهُ بِذِبحٍ عَظیمٍ» گفته‌اند که مراد از «ذبح عظیم»، «کبش» «قوچ» است و در قرآن وصف عظیم در چند مورد بیشتر به کار برده نشده؛ برای خدا «رَبِّکُم عَظیم»، برای قیامت «نَبَأٌ عَظیم»، برای عرش خدا «العَرشِ العَظیم» . سرانجام برای اخلاق پیامبر (ص) «خُلُقٍ عَظیم» به‌کار رفته است. به‌نظر می‌رسد برخی از عالمان و مفسران با چنین پرسشی در ذهن خود مواجه شده‌اند که چگونه قربانی کردن گوسفند، ذبح عظیم است؟ از این‌رو، تأویلات گوناگونی را بر اساس روایات ذکر نموده‌اند. در این پژوهش تلاش شده است به روش تحلیلی ضمن بررسی اصل مسئله، مراد اصلی «ذبح عظیم» تبیین شود که آیا منظور از این قربانی امام حسین (ع) است؟

یکی از زیارت‌هایی که برای امام حسین (ع) ذکر شده است، زیارت وارث نام دارد. در این زیارت، انبیا زیادی را نام برده و امام حسین (ع) را وارث آن انبیا معرفی می‌کند.
معنای وارث چیست و امام حسین (ع) چه چیزی از انبیا گذشته به ارث برده است؟

خبر دادن جبرئیل از جانب خدا به ابراهیم خلیل‌ا‌‌لله از کشته شدن حسین (ع) و گریستن و محزون شدن ابراهیم در مصیبت آن حضرت، بنا بر روایتی که در تفسیر برهان و جلد عاشر بحار علامه مجلسی از کتاب عیون اخبار الرضا و کتاب امالی که هر دو از شیخ صدوق است، نقل فرموده است.