حسین (ع) با خون خود آنچنان دین جدش را آبیاری کرد که علف‌های هرز اموی ادعای مسلمانی خویش را فراموش کنند. 

آن‌گاه مردم بی‌بصیرت، غلبه را از آن امویان می‌دانند!

وقایعی که بعد از شهادت امام حسین (ع) از کربلا تا مدینه برای اهل‌بیت (ع)  اتفاق افتاد خیلی بیشتر از آن است که بتوان بطور مختصر بیان نمود. همچنین بیشتر وقایع را ثبت نکرده­ اند و یا اگر ثبت شده به تاریخ دقیق آن اشاره نشده و به طور مطلق به محل وقوع آن اشاره رفته­ است

ای پسر معاویه و هند و صخر، حکومت در دست آبا و اجداد من بوده است پیش از آنکه تو متولّد شوی. جد من علی (ع ) که خداوند از او خشنود باد، در بدر و اُحد و احزاب، پرچم پیامبر خدا در دستش بود و در دست پدر تو و اجدادت پرچم کافران. وای بر تو ای یزید! اگر می‌دانستی که چه کرده‌ای و درباره پدر و خاندان و برادر و عموهای من چه جنایت‌هایی را مرتکب شده‌ای

درباره اینکه سرهاى شهیدان و قافله‌ى اسیران را چه زمان وارد شام کردند عمده‌ى کتب معتبر، روز اول ماه صفرحدود بیست روز بعد از عاشوراى سال 61 را ذکر کرده‌اند. زکریا بن محمد بن محمود قزوینى در عجایب المخلوقات و غرایب المخلوقات و ابوریحان بیرونى در الآثار الباقیه عن القرون الخالیه چنین نظرى دارند: ابوریحان بیرونی می‌نویسد...

خدا را شکر که شما را رسوا ساخت و سخنان شما دروغ از آب درآمد. زینب گفت: سپاس خدایی را که با پیامبرش محمد صلی‌الله علیه و اله و سلم ما را گرامی داشت و با قرآنش ما را پاک داشت. فاسق رسوا می‌شود و...

اسرای کربلا را به شهر کوفه وارد کردند شهر منقلب بود و همگان گریه می‌کردند. حضرت زینب (س) پس از مواجهه با این صحنه خطاب به مردم کوفه سخنانی گفتند که در این مقاله آورده شده است.

گویی چشمانم سرخی خویش را از غروبی که مقدم شد بر این شب‌ها، وام گرفته است و هر چه بر دیدگانم، ملتمسم که برای اندکی آرام گیرد گویی گوشی از برای خواهشم ندارند. هر چه از ساعات اولیه شب می­‌گذرد صدایی برایم انعکاس شدیدتری پیدا می­‌کند. صدایی که تازگیش برایم آشنا است...

صدای زنگ اشتران در دل صحرا پیچیده است. چه آرام و صبور قافله نور به سرزمین نور می‌رود.