در ششم ذی الحجه سال 2 هجری ازدواجی آسمانی بین دو گوهر خلقت، امیرالمؤمنین (ع) و حضرت فاطمه (س) صورت گرفت. در متن ذیل به گزارشی مفصل از این پیوند آسمانی پرداخته شده است. از عناوین متن می‌توان به خواستگارى از فاطمه (س)، مراسم عروسى، مهریه حضرت، ولیمه عروسى، عروسى و شرکت کنندگان و ثمره ازدواج نوارنى اشاره کرد.

امیرالمؤمنین (ع) در شب بیست و یکم ماه رمضان به شهادت رسید. در آن شب حضرت لب به هیچ خوردنی و آشامیدنی نزد، و لب‌هاى مبارکش به ذکر خدا حرکت می‌کرد. بعد از وداع با همگان بدن خود را به طرف قبله کشیدند و فرمودند: «اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله» و چشمان مبارک را بستند و بهشت را به قدوم خویش مبارک فرمودند.

امیرالمؤمنین (ع) در شب بیست و یکم ماه رمضان به شهادت رسید. در آن شب حضرت لب به هیچ خوردنی و آشامیدنی نزد، و لب‌هاى مبارکش به ذکر خدا حرکت می‌کرد. بعد از وداع با همگان بدن خود را به طرف قبله کشیدند و فرمودند: «اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد ان محمدا عبده و رسوله» و چشمان مبارک را بستند و بهشت را به قدوم خویش مبارک فرمودند.

در نوزدهم ماه رمضان در مسجد کوفه با شمشیرى مسموم بر فرق مبارک امیرالمؤمنین (ع) ضربت وارد شد. سه روز قبل از این اتفاق امیرالمؤمنین (ع) در خواب پیامبر (ص) را دیدند و آن حضرت به نزدیک شدن ملاقاتشان در بهشت به امیرالمؤمنین (ع) بشارت دادند. در نوزدهم رمضان در مسجد کوفه هنگامی که امیرالمومنین (ع) در رکعت اول سر از سجده برداشتند ابن ملجم لعنه الله حمله کرد و شمشیر او فرق مبارک آن حضرت را شکافت و محاسن شریفش به خون فرق مبارکش خضاب شد.

در چنین روزی در سال 7 ه‍ ق در جنگ خیبر قلعه خیبر به دست امیرالمؤمنین (ع) فتح گردید. این جنگ به واسطه پیمان شکنی یهودیان ساکن مدینه که بعدها به خیبر و شهرهای دیگر رفته بودند رخ داد. در حقیقت جنگ خیبر یک جنگ مذهبی نبود زیرا پیامبر هیچ گاه اهل کتاب را مجبور به تغییر آیین خود نکردند و جنگ خیبر تنها به دلیل پیمان شکنی یهودیان اتفاق به وقوع پیوست.

سیزدهم رجب اولین امام و خلیفه الله بلافصل بعد از پیامبر داخل کعبه به دنیا آمد. به همین مناسبت در متن ذیل به گزارشی از فضائل ایشان پرداخته شده است گرچه که شناخت حقیقی ایشان در این جهان میسر نیست. از جمله عناوینی که در متن به آن پرداخته شده می‌توان به: ولادت، القاب، والدین، نور ایشان در اصلاب پدران، محل ولادت، پیشگویى از ولادت حضرت، سخنان ایشان پس از ولادت و غیره اشاره کرد.

زیاد بن ابیه یکی از جنایتکاران صدر اسلام بود. زیاد بعد از برادرى با معاویه برائت از حضرت امیرالمؤمنین (ع) و قتل شیعیان على بن ابى طالب (ع) و غارت اموال آنان را شروع کرد. او از هیچ تلاشی در جهت آزار و اذیت شیعیان کوتاهی نکرد تا آنکه که مورد لعن امام حسن (ع) و شیعیان قرار گرفت و بعضى امیرالمؤمنین (ع) را در خواب دیدند که او را نفرین کرد و آن ملعون به مرض طاعون مبتلا شد و به درکات جحیم واصل گردید.

یکی از اقوال شهادت جان‌گداز صدیقه طاهره سیزده جمادی الاولی است یا به عبارتی 75 روز پس از رحلت پیامبر. در شب چهاردهم، امیرالمؤمنین (ع) به همراه جمعى قلیل از گل‌های سر سبد اصحاب، بدن مطهر صدیقه کبرى (ع) را به خاک سپردند.