آن شب عاشورا حسین (ع)، یاران را جمع کرد و گفت: عهدی میان من و شما نیست. آنان به دنبال من‌اند و کاری به شما ندارند. این هم تاریکی شب، هرکدام سر خویش گیرید و به دیار خود بروید...
حسین (ع)، مردم را ابزار رسیدن به اهدافش نکرد. اهدافی که مقدس بودند. گر چه حقایق را گفت، ولی انتخاب را به عهده خودشان گذاشت. آنان که پای آمدن با حسین (ع) نداشتند، باید جوابگوی خدای خودشان باشند.

حسین (ع) خطبه می‌خواند هنوز امید داشت که این قوم عنود راهنمایی شوند تا لحظه آخر عمرش هم امید داشت که هدایت شوند...

کاروان امام حسین (ع) بعد از خروج از مدینه و حج نا‌تمام آن حضرت، بایاران و خانواده و همراهانش به سوی کوفه حرکت کردند و منزل به منزل به کوفه نزدیک می‌شدند.