در چنین روزی زیاد بن ابیه به هلاکت رسید. معاویه برای جلب رضایت زیاد او را برادر خود خواند زیرا پدر زیاد از کثرت معلوم نبود. زیاد بعد از برادرى با معاویه برائت از حضرت امیرالمؤمنین (ع) و قتل شیعیان على بن ابى طالب (ع) و غارت اموال آنان را شروع کرد. او از هیچ تلاشی در جهت آزار و اذیت شیعیان کوتاهی نکرد تا آنکه که مورد لعن امام حسن (ع) و شیعیان قرار گرفت و بعضى امیرالمؤمنین (ع) را در خواب دیدند که او را نفرین کرد و آن ملعون به مرض طاعون مبتلا شد و به درکات جحیم واصل گردید.

زیاد بن ابیه یکی از جنایتکاران صدر اسلام بود. زیاد بعد از برادرى با معاویه برائت از حضرت امیرالمؤمنین (ع) و قتل شیعیان على بن ابى طالب (ع) و غارت اموال آنان را شروع کرد. او از هیچ تلاشی در جهت آزار و اذیت شیعیان کوتاهی نکرد تا آنکه که مورد لعن امام حسن (ع) و شیعیان قرار گرفت و بعضى امیرالمؤمنین (ع) را در خواب دیدند که او را نفرین کرد و آن ملعون به مرض طاعون مبتلا شد و به درکات جحیم واصل گردید.

زیاد بن ابیه، پدر عبید الله بن زیاد، بود که در زمان حکومت امام علی (ع) از جانب ایشان زمام‌دار فارس شد. در زمان جنگ صفین، وقتی معاویه نامه‌ای به او می فرستد و او را به خود دعوت می کند، او پاسخ رد به معاویه می‌فرستد. ولی بعد از شهادت امام علی (ع) به سپاه معاویه پیوست.