این سخنان کسانى است که تنها فضیلت ظاهرى او را مى‌‏دیدند و از درک عظمت معنوى وى و شناسایی مقام ولایت او محروم بودند. ساده ‏تر این‌که اینان که او را این‌چنین ستوده‏ اند، على بن الحسین (ع) را امام نمی‌دانستند و مى‏‌بینیم که تا چه حد در برابر ملکات نفسانى او خاضع بوده ‏اند.