من،این‌جا این‌سر تاریخ ایستاده‌ام، مقابل فرزند حسین (ع). مدام به او نامه‌هایی می‌نویسم که بوی انتظار می‌دهد.

آقا جان ما منتظریم، منتظریم با شما بیعت کنیم و... .

حسین زمانه‌ من به نامه‌هایم جواب رد نمی‌دهد.

من حر کاروان مهدی (عج)  شده‌ام. پشیمان‌تر از همیشه. کفش‌های گناه را به گردنم نه، که به دور افکنده‌ام.

من آمده‌ام مولا جان! آیا راه بازگشتی هست؟

و این تویی که کریمانه‌تر از همیشه من را قبول می‌کنی.