همیشه نگرانش بود؛ از روزی که برادرش به او سپرده بودش.
دلش می‌خواست قد کشیدنش را ببیند؛ مرد شدنش را.
حالا عمو نگاه می‌کرد به برادرزاده که چقدر مرد شده بود؛ چقدر قد کشیده بود.
که طعم عسل چقدر به دهانش مزه کرده بود.
فقط مانده بود چگونه تا حرم برگرداندش.

وقایع عاشورا و بعد از آن، در زمرۀ اموری هستند که تا تاریخ زنده است شگفتی آدمی را برمی‌انگیزد و اوج مظلومیت اهل بیت (ع) را در تمامی اعصار، فریاد می‌زند. خداوند متعال به وسیله امام حسین (ع) حجت خویش را نه تنها بر مردم آن زمان، بلکه تا دنیا دنیاست بر همۀ مردمی که داستان شهادت امام حسین (ع) و اسارت خاندان مکرم ایشان به گوش آنها می‌رسد، تمام می‌کند.

از جدایی سر و بدنت آرامشِ عرش و فرش بهم ریخته است!

در شام نوری می‌درخشد!

پروانه‌ کوچکی هم در خرابه‌های شام دلتنگِ نور می‌شود! 

خورشید چرا بر سرِ نیزه سوار است در شام!

چه عید عجیبی است، خورشید به زمین آمده و ماه به اسارت شده امروز!

حضرت علی اکبر (ع) آینه جمال پیغمبر (ص) و نشانگر خلق‌ و خوی والاى رسول اکرم (ص) و نمونه منطق رسا و شیواى نبى اعظم اسلام (ص) بود اما ظالمان بر خدا و هتک حرمت رسول خدا (ص) جرأت پیدا کردند و ایشان در راه حفظ اسلام با افتخار و سربلندى تمام نیزه‌ها و شمشیرها را به جان خود خرید.

جار می‌زنند جارچیان برای مردم شهر که مزد آل مصطفی را پرداختیم

چقدر عجیب است که پیکر محبوب خدا را بر روی دشت کربلا تنها می‌گذارند و بر بدترین خلق نماز می‌گذارند و آنها را دفن می‌کنند. چه بد فهمند این مردم که فرزند رسول خدا را خارجی می‌خوانند

نخستین شب عزا و سوگ خاندان پیامبر (ص) پس از شهادت سید الشهداء (ع) است . شبى تیره تر از سیاهى ! شبى جانسوز که در آن تلخترین لحظات بر خاندان امام حسین (ع) گذشته .

از تمام مصیبت های کربلا که بگذریم مصیبت شهید شیر خوار روایتی است که عظمت این مصیبت را برایمان بیشتر روشن می کند . به راستی رباب حق داشت که پس از این مصیبت چندان تاب ماندن در دنیای بی حسین و کودکش را نداشت.