ما «شیدای امام حسین (ع)» هستیم تا شیعه آن حضرت. آیا مشکل در حافظه تاریخ است که زندگی آن حضرت را همین مقدار ثبت کرده، یا آنکه ما در این باره کوتاهی کرده ایم؟ 

مشهور است که ولادت آن حضرت در مدینه در سوم ماه شعبان بوده است.  ابن شهرآشوب  رحمه‌الله ذکر کرده که ولادت آن حضرت  ده ماه و بیست روز بعد از ولادت برادرش امام حسن (ع) بوده و آن روز سه‌شنبه یا پنجشنبه پنجم ماه شعبان سال چهارم از هجرت بوده است و روایت‌شده که مابین آن حضرت و برادرش فاصله نبوده، مگر به‌قدر مدت حمل و مدت حمل، شش ماه بوده است.

«ادبیات متعهد» از‌ آن‌ دست مفاهیمی است که از ابتدای ظهورش تاکنون همواره با ابهامات فراوانی، حتی ابهامات ذاتی، همراه بوده است. از شرح و تعریف «ادبیات متعهد» (ادبیات درخدمت امری غیر از ادبیات) و «ادبیات غیرمتعهد» (ادبیات درخدمت خود ادبیات) که بگذریم، این سؤال به ذهن متبادر می‌شود که واقعا ادبیات به چه چیزی ممکن است متعهد باشد که این صفت را به‌ دنبال خودش بکشد؟ دیگر اینکه مگر محتوایی که خالق اثر ادبی ارائه می‌کند از چه جهانی غیر از جهان ما می‌آید که نخواهد هیچ‌کدام از دغدغه‌های بشر را تسکین دهد و صرفا به‌ دنبال زیبایی باشد؟

با بررسى مجموع روایت حسین بن حمدان خصیبى به یک جریان فکرى که ناشى از تفکرات غلات شیعه است، دست مى‌یابیم. تفکرى که براى ائمه اطهار مقامى خداوندگونه قائل است. به رغم آن‌که خداوند در قرآن کریم به پیامبر (ص) مى‌فرماید: «قل أنا بشرٌ مثلکم». چیزی که بسیار مهم و جالب است، داستان‌پردازی و تحریف خصیبی در مورد امام حسین (ع) است. چگونه ممکن است که او اینگونه تاریخ را تحریف کند؟

کتاب هشتاد جلدى «تاریخ مدینه دمشق» ابن عساکر از منابع بسیار مهمى براى تاریخ اسلام تلقى مى‌شود که مجلدات مستقلى از آن درباره زندگى پیامبر (ص)، على بن ابى‌طالب (ع) و امام حسین (ع) تصحیح شده و به چاپ رسیده و بسیار قابل توجه است. ابن عساکر به رغم تمایلات دینى و مذهبى خود، برخلاف سایر تاریخ‌نگاران اهل سنت در شام، قیام امام حسین (ع) را تقریباً با بى‌طرفى گزارش کرده است. با این حال، نقاط ضعف و تحریفات فراوانى در آن به چشم مى‌خورد. در این مقاله با بررسی و مطالعه قیام امام حسین (ع) در روایات ابن عساکر، کلیاتی از این کتاب و شخص را می‌توان شناخت.

پایگاه تخصصی امام حسین علیه‌السلام کرب‌وبلا:

در گستره تحولات اجتماعی چه زمینه‌هایی به وجود آمده بود که باعث شد تنها پنجاه سال پس از رحلت پیامبر (ص) حادثه‌ای با این ابعاد به وقوع بپیوندد؟ بالاتر از آن، چه عواملی باعث شد که جامعه آن روز در مقابل این حادثه بزرگ، واکنشی سرد، بی‌روح و کم اثر از خود بروز دهد؟ زمینه‌های اجتماعی واقعه عاشورا چه بود؟ طرح این سؤالات موضوعی است که دکتر ولوی بدان پاسخ می‌دهد.

امام حسین (ع)، مظهر عزت و افتخار توحیدی و انسانی است و قیام و نهضت او مصداق بی‌نقص خودباوری، کرامت، نیرومندی و استواری یک انسان واقعی و الگوی تمام عیار برای بینش‌ها، منش‌ها و کنش‌های فردی و اجتماعی به شمار می‌آید. در این مقاله سعی کردیم 50 کتاب با نگرش اندیشه سیاسی به عاشورا، معرفی کنیم.

با ورق زدن مفاتیح‌الجنان مشاهده خواهیم کرد که یکی از اعمال عبادی ماه رجب زیارت سیدالشهدا (ع) است. زیارت امام حسین (ع) در ابتدا و نیمه این ماه سفارش شده و زیارت‌نامه‌های مخصوصی برای آن حضرت نقل کرده‌اند. چه نسبتی میان امام حسین (ع) و ماه رجب وجود دارد؟ سال‌ها پیش در چنین روزهایی امام موسی صدر، رهبر شیعیان لبنان در طی یک سخنرانی به تبیین این نسبت پرداخته‌ است. ایشان معتقد است که فهمِ نسبت امام حسین (ع) و حج روشنگرِ چرایی اهمیت زیارت امام حسین (ع) در ماه رجب است. در این یادداشت کوتاه دیدگاه امام موسی صدر را در این مورد بیان خواهیم کرد.

توحید بزرگترین اصل دینی است که تمام شریعت بر پایه آن استوار است. از این رو به فردی که دینداراست، موحد می گویند.

در این مقاله، به معنا و مفهوم توحید در کلام امام حسین (ع) می‌پردازیم.

انسان در زندگی اجتماعیِ خود، برای رسیدن به آرمان‌ها و اهداف خود، همواره گواه صحنۀ درگیری بین دو نیروی حقّ و باطل است. آغاز آن درگیری فرزندان بی‌واسطۀ حضرت آدم (هابیل و قابیل) است و اوج آن، قیام سراسر افتخار امام حسین (ع) و یارانش در عاشورا و فرجام آن در قیام جهانی منجی عالم بشریّت در آخرالزمان.