معاویه بزرگترین مانع برای رسیدن به قدرت و حکومت خود را امیرالمومنین (ع) و اهل بیت پیامبر (ص) می‌دید. از این رو تمام تلاش خود را جهت دور کردن مردم از این خاندان انجام داد. این مسیر تا بدانجا ادامه داشت که امام حسین (ع)، چاره‌ای جز مقابله با یزید برای پاره کردن چرت جامعه نداشت. 

واقعه عاشورا و شهادت امام حسین (ع)، نتیجه انحرافات و دور شدن جامعه اسلامی، از خاندان وحی بود. این کج روی ها از زمان سقیفه شروع شدند و تخم فساد در جامعه کاشته شد. این انحرافات به تدریج آنقدر گسترش یافت تا تنها پنجاه سال پس از رسول خدا (ص)، فرزندش را به بدترین نحو کشتند.

این مقاله قسمتی از پرونده «پدرانه؛ پرونده امیرالمومنین و امام حسین (ع)» است.

در بخش پیشین به شخصیت معاویه و منش او که دارای چه انحرافات عقیدتی بوده و چه تفکرات دینی داشته را بیان کرده و مشاهده کردیم که انحراف او از پیامبر اسلام تا چه حدی بوده است و در ادامه به واکاوی بیشتر حرکت های معاویه و تهاجم فرهنگی که او به امت اسلامی کرد می پردازیم...

در بخش پیشین به تلاش های حضرت علی برای جلو گیری از انحراف و اصلاح جامعه اشاره کردیم در این بخش به شخصیت معاویه و منش او که دارای چه انحرافات عقیدتی بوده و چه تفکرات دینی داشته است را بیان می کنیم...