امام صادق (ع) در زمان حیات خویش، بارها برای سیدالشهدا (ع) مجلس عزا برپا کردند و سعی می کردند عزاداری امام حسین (ع) زا در بین شیعیان، به عنوان یکی از شعائر شیعه نهادینه کنند.

احادیث و روایت‌های فراوانی از معصومین در مورد عزاداری کردن بر مصیبت سیدالشهدا (ع)، گریه انداختن دیگران، اظهار کردن حزن برای سالار شهیدان و دیگر مواردی که دخالت مستقیم و یا غیرمستقیم به زنده نمودن شعائر حسینی دارد، نقل‌شده است که همه و همه بر اظهار نمودن حزن در مصیبت سیدالشهدا (ع) دلالت دارد.

در روایات معتبر شیعه برای گریه، عزاداری و حتی صرف حزن اندوه، پاداش بیان‌شده است.  در کتاب فضائل الصحابه،  احمد بن حنبل رئیس مذهب حنبلی‌، روایت صحیح السندی از امام حسین -علیه‌السلام- نقل کرده که آن حضرت پاداش یک قطره اشک ریختن در عزای اهل‌بیت -علیهم‌السلام- را داخل شدن در بهشت می‌داند.

سوگواری امام حسین (ع)خاص مکتب و محل خاصی نیست، او کشته راه حق و انسانیت است و همین کافی است تا هر شنونده ای را به سوگواری برای او وادار کند. در این نوشته به  بخشی از این سوگواری ها ،در نقاط مختلف جهان  اشاره  می‌شود ...

در میان مردم، چنین حق و حقوقی وجود داشته باشد که ائمه (ع) به ادای آن‌ها تشویق می‌کرده‌اند، درباره مراسم عزاداری اهل‌بیت (ع ) چه حقوقی بر گردن ماست؟ ما که بر آنیم حقوق اهل‌بیت (ع) را ادا کنیم، چگونه باید رفتار کنیم؟