مسئله علم امام در حرکت امام حسین (ع)، یکی از مسائل اختلافی بین علمای شیعه از زمان غیبت کبرا تا کنون بوده است. مسئله‌ای که نظرها و آرا متفاوتی در مورد آن گفته شده و هنوز هم ادامه دارد. در این یادداشت، نظر چند عالم بزرگ شیعه را که نظریه شان را در کتاب‌هایشان بیان کرده اند، نقل می‌کنیم.

27 ماه رمضان، سالروز درگذشت عالم بزرگ شیعه، علامه مجلسی (ره) می باشد. مرحوم مجلسی پس از آموختن کتب روایی مشهور به دنبال کتب ومراجع دور افتاده رفت زیرا این اصول بخاطر بی‌اعتنایی به آنها وتوجه زیاد بزرگان به کتب مشهور از قبیل کتب اربعه و... مهجور مانده بودند و سال‌ها کسی سراغ آنها را نمی‌ گرفت. علامه که اوضاع را چنین دید عده‌ای را برای یافتن این کتب به شهرها و کشورهای مختلف اسلامی روانه کردند و با همت و پشتکارش، مقدار زیادی از این کتب پیدا شد. ایشان پس از مطالعه این منابع مهم و پی بردن به ارزش آنها نهایت سعی خویش را برای نسخه برداری و تکثیر این کتب نمود.

هر یک از معصومین (ع) مأمور بودند که به تکالیف مخصوصشان که در نوشته‌هایی بر پیامبر اکرم (ص) نازل شده بود عمل کنند. بخصوص بعد از این‌که از سرگذشت انبیا و سختی‌های آنان در زندگی‌شان و تحمل آن‌ها آگاه شدیم جایز نیست که در چنین اموری بر ائمه (ع) اعتراض شود.