یکی از پر بحث ترین قسمت‌های فیلم رستاخیز، نمایش چهره ایشان می‌باشد. حضرت عباس (ع) در این فیلم به عنوان برادر و یاور امام حسین (ع) نمایش داده می‌شود و همواره از حضرت مراقبت می‌کند.

انسان شجاع نیز در اموری که ورای قوای بشری نیست، احساس ترس می‌کند ولی به وجه شایسته و مناسب، بدان گونه که عقل حکم می‌کند، با آن امور مقابله می‌کند؛ زیرا در همین مورد شجاعت، غایت فضیلت است.

روح کلام، سخن و رجز همه ی اصحاب ، یکسان است. آخرین جملات آنان در لحظه وداع و شهادت نیز یگانه است. در هیچ زمین و زمانی انسان‌هایی چنین یگانه و یکدل و همراه نمی‌توان یافت و تردیدی نیست که هرگاه و هر جا، ازاین‌دست انسان‌ها فراهم آیند، پیروزی و دشمن‌شکنی، همگام و همراهشان خواهد بود.

کربلا پایگاه قلب‌هایی است که از محبت امام حسین (ع) لبریز و از بغض و کینه دشمن سرشارند.

خاستگاه محبت و خشم آن‌ها نیز معرفت آن‌هاست. امام را خوب می‌شناسند و به او عشق می‌ورزند و یزید و عبیدالله و عمر سعد و پیوستگان آن‌ها را نیز می‌شناسند و نفرت و بغض خویش را نسبت به راه و تفکر و باورهای آنان ابراز می‌دارند.

در میان یاران و دشمنان اسامی مختلفی بیان شده است. اختلافاتی بین گزارش‌های تاریخی موجود است. یکی از دلایل آن این است که در تا روز عاشورا و حتی میانه جنگ افرادی از سپاه عمر سعد به سپاه امام حسین و می پیوستند.

 یاران بصیر نهضت عاشورا، نه‌تنها دشمن شناسند که هر فرصت و موقعیتی را برای معرفی بیداد و ستم دشمنان و حتی تحلیل انگیزه‌ها و ریشه‌های انحراف و سقوط آنان مطرح می‌کنند. در عاشورا، یاران اباعبدالله، خود را بر «دین علی» معرفی می‌کنند و در مقابل، برخی یاران عمر سعد خود را بر «دین عثمان» می‌دانند.این تقابل و رویارویی «دین علی و دین عثمان»...

چهره بارز «حبیب» همیشه در تاریخ مانند خورشیدی تابان می‌‌درخشد؛ چرا که او از اصحاب پیامبر گرامی اسلام (ص) به حساب می‌‌آمد، و از آن حضرت حدیث‌های زیادی شنیده بود. از سوی دیگر، شرکت در نهضت نورانی کربلا و دفاع از حریمِ ولایت در سن 75 سالگی از صحنه‌‌های پرشکوه و نورانی زندگی سرشار از معنویت او است.