آیات تطهیر، مباهله، مودت، تبلیغ و... به نوعی جلوه‌گر تقدیر خداوند از اهل بیت (ع) است. زندگی علمی حضرت زینب (س) زاویه‌ای است که نیاز به واکاوی و تحلیل دقیق‌تری دارد زیرا درباره این خاندان گفته شده: «إِنَّ هؤلاءِ وَرَثوا العِلمَ وَ الفَصَاحَهَ زُقُّوا العِلمَ زُقّاً». حضرت زینب (س) علاوه بر علم لدنی، تمام شرایط  یک راوی موثق را در حد کمال داراست. بدین لحاظ، به او (س) عالمه گفته‌اند. همچنین علم پیشگویی حوادث را نیز دارا می‌باشد، چنان‌که کیفیت شهادت خود را پیشگویی کرد. صفت دیگر ایشان (س) عقیله است که ابن‌عباس به او داده است. همچنین مفسری بی‌بدیل است زیرا خطبه‌های آن حضرت (س) آکنده از آیات قرآنی است.

اهل‌بیت و به‌ویژه امام حسین (ع)، فرزندان پیامبر و شاگردان مکتب قرآن‌اند. پس چگونه گفتار و مواعظشان متکی به قرآن نباشد؟
با  مطالعه تاریخ امام حسین (ع) و تدبر در قرآن، متوجه خواهیم شد که حرکت و قیام حسینی هم از همان آغاز بر مبنای قرآن بوده است.