معاویه بزرگترین مانع برای رسیدن به قدرت و حکومت خود را امیرالمومنین (ع) و اهل بیت پیامبر (ص) می‌دید. از این رو تمام تلاش خود را جهت دور کردن مردم از این خاندان انجام داد. این مسیر تا بدانجا ادامه داشت که امام حسین (ع)، چاره‌ای جز مقابله با یزید برای پاره کردن چرت جامعه نداشت.
معاویه ابی سفیان ملعون در چنین روزی به درک واصل شد. معاویه فرزند چهار نفر بوده است. مادر معاویه هند است که میل فراوانى به غلامان سیاه داشت و از توضیح حال پدر معاویه وضع مادر او هند روشن مى‌شود. در متن ذیل به شرح حال بیشتری از این ملعون ازل و ابد پرداخته شده است.
زیاد بن ابیه یکی از جنایتکاران صدر اسلام بود. زیاد بعد از برادرى با معاویه برائت از حضرت امیرالمؤمنین (ع) و قتل شیعیان على بن ابى طالب (ع) و غارت اموال آنان را شروع کرد. او از هیچ تلاشی در جهت آزار و اذیت شیعیان کوتاهی نکرد تا آنکه که مورد لعن امام حسن (ع) و شیعیان قرار گرفت و بعضى امیرالمؤمنین (ع) را در خواب دیدند که او را نفرین کرد و آن ملعون به مرض طاعون مبتلا شد و به درکات جحیم واصل گردید.
در بیست و پنج ربیع الاول بین امام حسن (ع) و معاویه فرزند ابوسفیان، قراردادی بسته شد. معاویه به دلیل عدم بیعت با امام و زیاده خواهی با امام وارد جنگ شد. اما به دلیل خیانت برخی از سرداران سپاه امام و مصلحت مسلمانان این جنگ ناتمام ماند.
معاویه از مروان خواست دختر حضرت زینب را برای پسرش یزید خواستگاری کند. همسر حضرت زینب (س) اعلام کرد که اختیار دختر به دست دایی‌اش امام حسین (ع) است. مروان نیز این خواستگاری را به عنوان آشتی میان بنی هاشم و بنی امیه به اطلاع امام حسین (ع) رساند. امام نپذیرفت و او را به عقد پسر عمویش در آورد.
تو بذر‌های محبت آل‌الله را در قلب خود پرورش می‌دادی اما پدر و خواهرت از هیچ ظلمی کوتاهی نکردند.
در فیلم رستاخیز اینگونه نمایش می‌دهد که معاویه برای بیعت گرفتن برای یزید، افراد بزرگ و سران حکومت را به کاخ خود دعوت کرده است و آن‌ها با بوسه بر شمشیری بیعت خود را با یزید اعلام می‌نمایند.
امـام حسین (ع) همانند پدرش امام علی (ع) و برادرش امام حـسن (ع)، معاویه را غاصب خلافت می‌شناخت و مبارزه علیه او را بر خود فرض می‌دانست؛ ولی با توجه به اینکه معاویه با بـهره‌‌گیری از نـیرنگ‌ها و تـبلیغات ویرانگر، فضای جامعه را آشفته کرده بود، امام به‌خوبی می‌دانست که قیام او در ایـن فـضا به نتیجه مـطلوبی نـخواهد رسید.
10 ساله اول امامت امام حسین (ع) هم زمان با خلافت معاویه بود. ایشان به احترام وفای عهدنامه ای که با معاویه داشتند سکوت کردند. پس از معاویه امام حسین در مقابل یزید ایستادند و با او بیعت نکردند.
کربلا، صحنه ظهور چهره‌هایی با نگرش‌ها، عملکردها و فرجام‌های گوناگون است، «زیانکاران» و در مقابل آن «ره‌یافتگان»، دو طیف نمادین جامعه آن عصر بودند که باوجود نقطه‌های مشترک، رفتار مختلفی را در آن حادثه از خود نشان دادند.
پیام های خود را از این طریق برای ما ارسال نمایید.
×
