در منابع روایی تأکید فراوانی بر زیارت امامان معصوم (ع) به‌ویژه زیارت امام حسین (ع) شده است و افرادی که بدون عذر به زیارت نروند مورد نکوهش قرارگرفته‌اند.

در روایات ما، به زیارت امام حسین (ع) در تمام ایام سال توصیه شده است؛ اما در برخی روزها و لحظات، تاکید بیشتری شده و برای آن ثوابهایی ویژه‌ای نقل کرده‌اند.

شهر مکه زمینی است که خداوند متعال توجه ویژه‌ای به آن از ابتدای خلقت داشته است. کعبه، قبله مسلمانان و حرم امن خدا در سرزمین مکه قرار دارد. ائمه اطهار (ع) در ذکر فضیلت سرزمین کربلا آن را با سرزمین مکه مقایسه کرده و آن را  برتر از سرزمین مکه دانسته‌اند.

سرزمین کربلا،مکانی استثنایی و تاریخ‌ساز بوده است. برای تحقیق پیرامون ابعاد مختلف و اتفاقات رخ‌داده در این زمین مقدس، لازم است معنای لغوی واژه کربلا بررسی شود.

 در این نوشتار سعی می‌شود ارتباطِ اتفاقات رخ‌داده در این سرزمین با نامی که برای آن در نظر گرفته شده است، ازنظر تاریخی و لغوی موردبحث قرار گیرد. 

امام حسین (ع) اطراف قبر شریفش را از اهل نینوا و غاضریّه به شصت هزار درهم خریداری نمود و سپس آنجا را به آن‌ها بخشید و شرط نمود که زائرین را به‌سوی قبرش هدایت نموده و از ایشان به مدّت سه روز پذیرایی نمایند.

منتظر یک اتفاق خارق العاده، منتظر بودم تا رسیدن آن روز، آن روز که نسیمی خرق عادت کرد، نسیمی که بوی گل محمدی می‌داد یا بوی سیب یا شاید بوی یاس؛ اصلا آن نسیم بوی خود خدا را می‌داد. نسیمی که از جانب آن کاروان می‌وزید. کاروانی که با تمام کاروان هایی که بدون نگاهی می‌گذشتند از من، متفاوت بود.