برای شما می خوانَد، زنی که صدایش بلند و لهجه‌اش غلیظ نیست و به نیابت از ابرهای بالای سرتان می گرید، بی آنکه حواسش به اشک هایش باشد، که گونه ی آفتاب سوخته‌اش را بیشتر می‌سوزاند. پیر نیست؛ اما وقتی برای شما می خواند، پای چشمش گود و بالای ابرویش چروک می افتد و شاید حتی اگر یک دسته از مویش بیرون می ریخت، رنگش به خاکستری می زد.