در روز پنجم محرم که مطابق با روز یکشنبه بوده است، عبیدالله، شبث بن ربعی را نزد خود خواند و همراه هزار سوار به سوی کربلا گسیل داشت سپس شخصی به نام زحر بن قیس را با پانصد سوار مأمور کرد تا جسر صراه را که پلی بوده که مردم کوفه برای رفتن به کربلا از آن استفاده می‌کردند مسدود کنند و از خارج شدن مردم از کوفه جلو گیری نمایند.

در شب ششم جناب حبیب بن مظاهر اسدى با اذن امام حسین (ع) براى آوردن یاور و کمک، به قبیله بنى اسد رفت

حضرت زینب( س) به امام عرض کرد: آیا شما نیات یارانتان را امتحان کرده‌اید؟ من نگران آنم که آنان نیز

به ما پشت کنند و در هنگامه درگیری شما را تسلیم دشمن کنند. امام در پاسخ فرمودند: به خدا سوگند این‌ها را امتحان کرده‌ام؛ پس آ ن‌ها را مردانی یافتم که سینه سپر کرده‌اند، به گونه‌ای که به مرگ زیرچشمی می‌نگرند و به مرگ در راه من چنان شیرخواره به سینه مادرش انس دارند.

 عمر سعد نامه نوشت که شنیده‌ام حسین چاه‌ها را می‌کند و به آب می‌رسد و خود و یارانش آب می‌نوشند. همین که نامه‌ام رسید تا می‌توانی از حفر چاه حسین و اصحابش جلوگیری کن و بر آنان تنگ بگیر و نگذار حتی قطره‌ای آب بنوشند و با آنان چنان کن که با عثمان کردند.

در شب ششم محرم جناب حبیب بن مظاهر اسدی با اذن امام حسین علیه السلام برای آوردن یاور و کمک، به قبیلهٔ بنی اسد رفت. اسدیان پذیرفتند و حرکت کردند. ولی جاسوسان به عمر سعد خبر دادند و او عده‌ای را فرستاد تا مانع آن‌ها شوند.

چهره بارز «حبیب» همیشه در تاریخ مانند خورشیدی تابان می‌‌درخشد؛ چرا که او از اصحاب پیامبر گرامی اسلام (ص) به حساب می‌‌آمد، و از آن حضرت حدیث‌های زیادی شنیده بود. از سوی دیگر، شرکت در نهضت نورانی کربلا و دفاع از حریمِ ولایت در سن 75 سالگی از صحنه‌‌های پرشکوه و نورانی زندگی سرشار از معنویت او است.