زیارت عاشورا یکی از زیارت با اهمیت و ارزش در بین شیعه است که دارای مضامین مهمی است. اما برخی این ایراد را وارد کرده اند که این زیارت اصالت ندارد و امکان نقل چنین سخنانی آن هم در قرون اولیه که شیعیان اکثرا در تقیه بودند، وجود ندارد.
در این نوشتار، به بررسی اصالت متنی این نوشتار و تناسب آن با زمان گذشته پرداخته شده است.

 امام اولا حریت در دنیا یعنی رعایت اخلاق و قوانین عمومی جنگ‌ها را که در میان همه اقوام جهان معتبر است را از آنان خواستند و بعد هم آنان را به رعایت برخی اخلاق نیک اعراب دعوت نمودند.

بیایید این بار نه در رقابت با حماقت های سعودی در مکه و مدینه، بلکه بر اساس زیست اهل بیت، و نیاز معقول زائرین، چشم انداز این بزرگترین رخداد جمعی تاریخ شیعه را، از آلودگی های قیاس و تطابق، مبرا نگه داریم. ما در شروع تاریخی جدید ایستاده ایم.

حرکت امام حسین (ع) و واقعه کربلا، حادثه‌ای کم‌نظیر در تاریخ اسلام است که باعث زنده نگه‌داشته شدن اسلام و روشن شدن بسیاری از مسائل نزد همگان شد. یکی از این مسائل، کم‌رنگ شدن شان و منزلت خلیفه بود، به گونه ای که حتی بسیاری از علمای اهل سنت کار یزید را سرزنش کردند و او را مستحق لعن دانسته‌اند.

اما از همه می‌شنوم که  تمام شد آن روزها، باید با پرچم‌های سیاه خداحافظی کنی !

بگذار روزها و ماه‌ها و فصل‌ها بیایند و بروند.....

چهاردهم ربیع‌الثانی یادآور قیام مختار ثقفی برای انتقام گرفتن خون سید الشهداء است. مختار در سال اول هجرت در طائف به دنیا آمد و در سال 67 ه‍.ق در کوفه به دست مصعب بن زبیر به شهادت رسید. مختار در هجده ماه حکومتش، هجده هزار نفر از قاتلین سید الشهداء (ع) را به جهنم فرستاد.

مجموعه‌ای از عوامل داخلی و خارجی منجر به سقوط حکومت بنی‌امیه شد. ظلم، جور و بی‌کفایتی حکام بنی‌امیه منجر به انزجار مردم از این غاصبان شد و قیام عباسیان به عنوان عامل خارجی، بنیان های این حکومت را از پیش سست تر کرد. سرانجام در این روز با تأسیس دولت بنی‌عباس رسماً نام بنی‌امیه از صفحۀ خلافت برچیده شد.

بنابر مشهور دهم ربیع‌الثانی مصادف است با رحلت شهادت گونه حضرت فاطمه معصومه (س). آن حضرت 17 روز پس از ورود به شهر قم، با دلى شکسته و غصه‌دار از داغ پدرشان امام موسی کاظم (ع) و فراق برادر عزیزشان امام رضا (ع)، رحلت فرمودند.

برای شهادت حضرت زهرا (س) اقوال مختلفی ذکر شده که یکی از آن‌ها  چهل روز بعد از وفات رسول خدا (ص)، است. از کنیه‌های مشهور ایشان «امّ ابیها» و «امّ الائمه» و از جمله مشهورترین لقب‌های ایشان می‌توان به «زهرا»، «صدیقه»، «طاهره»، «راضیه»، «مرضیه» و «سیده» اشاره کرد. ایشان در سن هجده سالگی در مدینه به شهادت رسید.

امام حسن عسکری (ع) در هشتم ربیع‌الثانی جهان را به قدوم خود منور فرمودند. پدر آن حضرت امام هادى (ع) مادر محترمه‌اش بانویى است که نامش حدیث یا حدیثه یا سوسن یا سلیل است. مشهورترین القاب ایشان زکى، نقى و کنیه حضرتش ‍ ابو محمد است.