در ششم ذی الحجه سال 2 هجری ازدواجی آسمانی بین دو گوهر خلقت، امیرالمؤمنین (ع) و حضرت فاطمه (س) صورت گرفت. در متن ذیل به گزارشی مفصل از این پیوند آسمانی پرداخته شده است. از عناوین متن می‌توان به خواستگارى از فاطمه (س)، مراسم عروسى، مهریه حضرت، ولیمه عروسى، عروسى و شرکت کنندگان و ثمره ازدواج نوارنى اشاره کرد.

معاویه از همان ابتدا به دنبال موروثی کردن خلافت خود بود و امام حسن (ع) هم برای جلوگیری از این کار در عهدنامه٬ بندی به عنوان عدم تعیین جانشین توسط معاویه قرار داد. اما معاویه به صورت مخفیانه در راستای عملی کردن خواسته خود به صورت مخفیانه اقداماتی انجام داد.

یکی از دیدگاه هایی که در مورد هدف حرکت امام حسین (ع) مطرح شده است، دیدگاه شهادت فدیه‌ای است. معتقدان این دیدگاه، بر این باورند امام حسین (ع) بدین خاطر به سمت شهادت حرکت کردند که کشته شوند و شهادتشان، کفاره گناهان امت اسلامی باشد.

اکثر علمای شیعه، این نظر را رد کرده و گفته‌اند شفاعت گناهکاران، نتیجه شهادت امام بوده است و نه دلیل شهادت ایشان.

کتاب «پس از پنجاه سال»،‌ نَه روایت زندگی حسین (ع)، بلکه تحلیل و علت شناسی عاشوراست که به قلم توانمند و شیوای سید جعفر شهیدی در سال 1330 نگاشته شده است. دکتر شهیدی، در بررسی تاریخی حرکت امام حسین، دیدگاه اجتماعی را تبیین می کنند.

در میان نظریه‌های مربوط به هدف امام حسین (ع) از حرکت عظیم خود، نظریه سید بن طاووس در کتاب لهوف، شهرت زیادی یافته و امروزه گروه زیادی از اهل علم و عموم مردم بر این باورند که آن حضرت، به منظور شهادت و با هدف ریختن خونش در راه خدا و برای احیای اسلام، به سوی کربلا رفت. در این مقاله به بررسی دلایل و مستنداتی می پردازیم که در کتاب اللهوف ابن طاووس به عنوان یکی از پیشتازان این نظریه وجود دارد. برخی از این مستندات قابل توجه و برخی از نظر علمی قابل تأمل است.

عرفات، از ریشه عرفه به معنی شناخت است. صحرای عرفات، یکی از مناطقی است که در آن اعمال حجاج در آن انجام می‌شود و مکانیست که خداوند توجه ویژه‌ای بدان کرده است. در این مقاله، قصد معرفی مکان عرفات را داریم.

دعای عرفه امام حسین (ع)، یکی از عارفانه‌ترین و پرمغزترین ادعیه روایی در شیعه است که دارای مضامین آموزنده و محتوای غنی برای مردم است. یکی از ویژگی‌های این دعا، خداترسی و خشوع در برابر پروردگار است. امام حسین (ع)، آن‌چنان در این دعا خود را فقیر در برابر خداوند می‌بیند بگونه ای که این نیایش، نمونه کاملی از صحبت‌های یک بنده نسبت به مولای خویش است.

در این روز در سال 220 ه‍ امام جواد (ع) به زهر معتصم به شهادت رسیدند. بعد از شهادت حضرت رضا (ع)، مأمون جواد الائمه (ع)، مأمون جواد الائمه (ع) را به بغداد طلبید و دخترش ام الفضل را به آن حضرت تزویج نمود. ام الفضل به تحریک عمویش ‍ معتصم و به قولى جعفر بن مأمون، امام (ع) را در سن 25 سالگى مسموم کرد.

این تعبیر مشهور که امام حسین (ع) آخرین حج خود را نیمه تمام گذاشت، سخن نادرستى است؛ زیرا اعمال حج از  نهم ماه ذى ‌الحجه و باحرکت به سمت صحرای عرفات آغاز می‌‌شود؛ بنابراین، امام  اصولاً وارد اعمال حج نشده بود تا بخواهد آن را نیمه‌تمام گذارد.

در روز پنجشنبه سال 148 ه‍ ق امام رضا (ع) در مدینه طیبه به دنیا آمد. پدر آن حضرت موسى بن جعفر (ع) و مادرشان ام البنین نجمه (س) است. نام مبارکشان على است و کنیه آن حضرت ابوالحسن است و کنیه خاصشان ابوعلى است.