در چنین روزی امام حسین (ع) از مکه به سمت عراق حرکت کرد. امام حسین (ع) به دلیل درخواست مکرر مردم کوفه و دفع توطئه ترور مزدوران یزید رهسپار عراق شد. علاوه بر آن ترک مکه در هنگام حج باعث توجه همگان به مخالفت امام حسین (ع) با حکومت بنی امیه شد.

جناب مسلم بن عقیل (ع) در چنین روزی دعوت خود را در کوفه آشکار کرد. مردم کوفه جملگی با ایشان بیعت کردند اما چندی بعد با تهدیدهای ابن زیاد نفاق خود را آشکار کردند. بعد از متفرق شدن مردم جناب مسلم در کوفه بی‌یار و یاور شد و تنها زنی به نامه طوعه به ایشان پناه داد.

در روز هشتم ذی الحجه سال 60 به دستور یزید گروهی برای دستگیر و کشتن امام حسین (ع) وارد مکه شدند. امام حسین (ع) چهار ماه قبل از این اتفاق برای خودداری از بیعت با یزید در جوار خانه امن الهی اقامت گزیده بود. یزید بن معاویه تعدادی از مزدوران خود را به بهانه حضور در مراسم حج برای دستگیری و کشتن امام حسین (ع) به مکه فرستاد.

در هفتم ذی الحجه سال 114 هجری امام باقر (ع) توسط هشام بن عبدالملک شهید شد. آن حضرت چندین روز و به قولى سه روز در حالت درد از اثر سم به سر می‌بردند تا به شهادت رسیدند. امام باقر (ع) در واقعه کربلا حضور داشت و هر زمان که متذکر شهادت حسین بن على (ع) و اسارت عمه‌هایش می‌شد، اشک از چشم مبارکش مانند درّ جارى می‌گشت.

سخت‌ترین مانع برای ولیعهدی یزید خود او بود. جوان بی‌بند و باری که فسقی آشکار داشت. افراد سرشناس و بانفوذی که حاضر نبودند تن به خلافت یزید دهند، یا او را در خور چنین جایگاهی نمی‌دیدند و یا خود را برای این منصب شایسته‌تر می یافتند.

یزید پسر معاویه دومین خلیفه سلسله اموی که پس از پدرش معاویه بن ابی سفیان نزدیک چهار سال حکومت کرد و در شام (دمشق) در گذشت. او نخستین کسی بود که بر خلاف سنت خلفای پیشین، به انتصاب پدرش و به صورت موروثی مدعی خلافت شد. بیعت گرفتن اجباری او از خویشاوندان نزدیک و برخی صحابه پیامبر (ص) که با مقاومت برخی از آنان رو به رو شد، وقایع دلخراشی را در تاریخ اسلام رقم زد.

جهت ره‌یافت به نقش معاویه در شهادت سیدالشهدا (ع) و سیاست زیرکانه او در راستای موروثی کردن خلافت در خاندان بنی‌امیه، مطالعه و بررسی دقیق صفحات پر حجم تاریخ، ضروری است؛ حضور بزرگانى از صحابه که تا آن زمان در قید حیات بوده‌اند سبب می‌شده تا معاویه نتواند آشکارا هدفش را مطرح کند.

معاویه با تلاش های مستمر خود در حدود یک دهه، توانست با وجود مخالفت و کارشکنی مخالفان و مدعیان، و با حربه های بسیاری از جمله تطمیع و تهدید، خلافت یزید را به عنوان امری مسلم و عمومی به جامعه اسلامی بقبولاند و در مسیری واژگونه و منحط، بدعت بزرگ موروثی نمودن خلافت اسلامی را شکل دهد. در این مقاله به بررسی اجمالی اقدامات معاویه در جهت بیعت ستاندن از سه بلاد مهم ان زمان یعنی: کوفه،دمشق و مدینه می پردازیم.

امام حسین علیه السلام به همراه جمع بزرگی از بنی هاشم در مدینه زندگی می کردند تا اینکه حوادث ماه رجب سال 60 هجری، حضرت را وادار به کوچ از مدینه کرد. ترک شهر و دیار، آغاز حرکت و جنبش انقلابی بود که در نهایت در عاشورای همان سال به ثمر نشست. از این رو در این مقاله به بررسی علل خروج اباعبدالله(ع) از مدینه می پردازیم.

در چنین روزی منصور دوانقی به هلاکت رسید. او مردى خونریز بود و خصومت دیرینه ای نسبت به آل ابوطالب داشت. بزرگترین جنایت او به شهادت رساندن امام صادق (ع) است.