چرا کوفیان با امام علی (ع)، امام حسن (ع) و امام حسین (ع) بی‌وفایی کرده و پیمان شکستند؟ چه شرایطی بر کوفه حاکم بود که موجب این رفتارها شد؟ آیا کوفیان مردمانی با ویژگی‌های منحصر به فرد بودند؟ آیا آن‌ها منافق بودند؟

شنیده‌ها حکایت از آن دارد که آن‌ها مردمانی بی‌ایمان، بدذات، دورو و دشمن اهل‌بیت (ع) بودند. البته برخی پژوهشگران، آنان را از این امور تبرئه می‌کنند و بر این باورند که شرایطی به ‌وجود آمد که آنان قدرت عمل به پیمان خود را نداشتند و عموم مردم وقتی در موقعیت مشابه قرار می‌گیرند به همین صورت رفتار می‌کنند.

اختلاف نظرها سبب شد تا با تحقیق کتابخانه‌ای در جست‌وجوی شناخت جامعه کوفه در عصر امام حسین (ع) باشیم.

مذاکره با دشمن در جایگاه مسئله‌ای روزآمد، به تبیین قیام امام حسین (ع) راه یافته و  با این ادعا همراه شده است که «امام حسین (ع) با انجام ملاقات‌هایی در کربلا، به‌ دنبال مذاکره و توافق بود تا جلوی جنگ گرفته شود.»

واقعه عاشورا، از رویدادهای مهم تاریخ مسلمانان است. شهادت فرزند خردسال امام حسین (ع) ، از حوادث بزرگ آن روز به شمار می‌آید. در گزارش‌های تاریخی در مورد نام، سن و چگونگی شهادت وی ، اختلاف زیادی وجود دارد؛ موضوعی که در گستره زمانی آغاز تا پایان قرن پنجم مورد بررسی قرار نگرفته است

از جمله دلایل زنده بودن قیام عاشورا و اهداف امام حسین (ع) در بازه زمانی بیش از هزار و سیصد سال، جدای از گوهره دینی و الهی این قیام به دلیل ماهیت رسانه‌ای قیام است.

با رجوع به کتاب «البرصان و العرجان و العمیان و الحولان» جاحظ، چنین برمی‌آید که سنان بن انس سر مبارک امام حسین (ع) را از تن جدا کرده است.

زیارت عاشورا جزء زیارات مشهور و مجرّب است که علمای بزرگ شیعه در قرون متمادی بر آن تاکید نموده‌اند. یکی از مهمترین بخش‌های زیارت عاشورا، لعن بر دشمنان اهل بیت (ع) است که موجب خرده‌گیری و طرح شبهه معاندان و منافقان گردیده است. آنان مدعی هستند متن زیارت عاشورا که مشتمل بر لعن‌های متعدد و بخصوص لعن خلفا می‌باشد با قرآن کریم و سیره پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) منافات دارد. در این پژوهش که از نوع تاریخی است در مرحله گردآوری، به روش کتابخآن‌های و در مرحله تبیین به شیوه توصیفی- تحلیلی، جایگاه «لعن» و «سبّ» در قرآن و سیره پیامبر (ص) و اهل بیت (ع) مورد بررسی و مداقه قرار گرفته است.

بررسی اوصاف و القاب اهل بیت (ع) به صورت کامل در جامعه امروزی ضرورتی اجتناب ناپذیر است، به ویژه آن که در طی سال‌ها، همواره سعی دشمنان در تحریف و نابودی آن بوده است. نگاهی به زندگانی، تربیت، اخلاق و صفات عالیه حضرت زینب (س) به خوبی می‌تواند شان وعظمت بی نظیر و تحسین (ع) برانگیز ایشان را در اذهان زنده سازد و برای زنان مسلمانی که قصد پیمودن راه ایشان را در مسیر زندگی و اعمالشان دارند، الگو و درس خوبی است که هزار نکته ارزنده در آن یافت شده و مستتر است، که با پرداختن به آن می‌توان برای جامعه مسلمان - به ویژه زنان - بابی‌تازه از فضایل آن حضرت را گشود.

حجت‌الاسلام و‌المسلمین رسول جعفریان، استاد گروه تاریخ دانشگاه تهران در یادداشتی با اشاره به تحریفات و اعمال سلایق گوناگون در بازگویی روایت عاشورا و قیام امام حسین (ع) در عرصه‌های گوناگون اجتماعی، سیاسی و فرهنگی، آن را خدشه‌ای  به اصل و اساس این واقعه انسانی و الهی قلمداد کرد.

غدیر روز شور و شعف است و سالیان سال است که سینه به سینه و زبان به زبان روایتش می کنیم.

بسیاری از آیات قرآن کریم، علاوه بر تفسیر ظاهری، دارای معنای باطنی نیز هستند. برخی از این تفسیرهای باطنی برخاسته از روایات تفسیری معصومین (ع) و صحابه است. آیه 107 سوره صافات: «و فدیناه بذبح عظیم» نیز از جمله این آیات است. پرسش پژوهش حاضر این است که مقصود از تفسیر باطنی آیه 107 سوره صافات چیست؟ این پژوهش در صدد است با اتخاذ روش توصیفی- تحلیلی، با نگاهی بر تفسیر ظاهری آیه، به تفصیل پیرامون تفسیر باطنی آن بپردازد.