عبید الله بن زیاد که مسلم بن عمرو باهلی فرستاده یزید و شریک بن اعور حارثی با وی همراه بودند، رهسپار کوفه شد. گویند همراهان او که تعداد آن‌ها به پانصد می رسید، اندکی توقف کردند و دیرتر به راه افتادند. آن‌ها چنین می‌پنداشتند که ابن زیاد منتظر آنان گشته و امام حسین ـ‌ع ـ زودتر از وی به کوفه خواهد رسید. اما او بدون اعتنا به آن‌ها خود حرکت کرد. همین که به نزدیکی شهر رسید، اندکی درنگ کرد تا هوا تاریک شود.

امام رضا -علیه السلام- مى فرماید: «هر امامى بر گردن دوستان و پیروانش عهد و پیمانى دارد و وفاى به این عهد، بإ؛،،ّّ زیارت قبر آنان ممکن مى‏باشد . و کسى که به شوق زیارت آنها و با تصدیق به فضیلت آنها به سوى قبور آنها برود مورد شفاعت ائمه در قیامت قرار مى‏گیرد.

 محبت امام حسین (ع) در دل‌و‌جان رسول اکرم (ص) نیز ریشه دوانیده بود؛ به‌طورى‌که مى‌فرمود: «هر‌گاه که به فرزندم حسین می‌‏نگرم، گرسنگى و اندوه از وجودم رخت برمى‏‌بندد». و نیز مى‌فرمود: «بار خدایا، من حسین را دوست دارم و آنان که دوستدار او هستند نیز دوست دارم».

سه گروه در زیارت وارث نفرین شده بودند: قاتلان، تأیید کنندگان و خشنود شوندگان.
متن زیارت چنین است:
«لعن الله ُأمهً قتلتْکم، و لعن اللّهُ أمهً ظلمتکم، و لعن الله أمهً سمعتْ بذلک فرضیتْ به؛خدا لعنت کند امتی را که شما را به قتل رساند، شما را مورد ظلم و ستم قرار داد و تایید کنندگان و امتی را که بدان راضى شد.»

سنت تعمیم، سنتى عام و فراگیر است و دنیا و آخرت و خیر و شر را در برمى‌‏گیرد؛ چنان‌که موارد و مصداق‌ها و راه و روش‌هاى سنت تعمیم در زندگانى مردم بسیار است. در ادامه، برخى روش‌ها و موارد این سنت الهى را در زندگانى مردم با بهره‏‌گیرى از نصوص اسلامى (کتاب و سنت) برمى‏‌شماریم.

سنت تعمیم بدین معنا است که اگر آدمى خشنود از کردار گروهى باشد، در عملشان شریک خواهد بود و به کسانى ملحق مى‌‏شود که دوستدارشان است؛ چنان‌که خشم و نارضایتى، انسان را از کسانى که دوست ندارد و از عملشان ناراضى است، جدا مى‌کند. قرآن کریم و روایات معصومین (ع) نیز بر آن دلالت مى‏‌کنند؛ لذا علت تعمیم، خشنودى یا ناخشنودى به خاطر حبّ و بغض است. در این راستا، با توجه به مفهومی که قرآن از کلمه امت ارائه مى‌‏دهد...

درباره امام حسین (ع) در منابع حدیثی و تاریخی شیعی صفات و القاب خاصی ذکر شده است که هرکدام یک‌سری از ویژگیها و اختصاصات امام حسین (ع) را بیان می‌کند.

صفات ارزشمندی چون  عشق به خدا و دل از دنیا بریدن، آگاهی و بصیرت، شجاعت و استقامت، صبرو استقامت، ایثار و جوانمردی، وفا و توکل، عطوفت و مهربانی جلوه‌هایی از اخلاق متعالی و ارزش‌های انسانی عاشورا را تشکیل می دهد که در فرهنگ عاشورا تبلور پیدا کرده و با استفاده از آن‌ها جامعه به ارزش‌های والای انسانی دست پیدا خواهد کرد.

ازآنجاکه عاشورا و ظهور دو واژه به هم گره‌خورده در فرهنگ تشیع است، بدون عاشورا صحبت از ظهور کردن بی‌نتیجه گذاردن حرکت حضرت امام حسین (ع) است و نوعی خودفراموشی از اصل فرهنگ عاشورا است؛ زیرا فرهنگ فرآیندی است که ابتدا و انتهایش مشخص باشد و بتوان از آن نتیجه گرفت و آن را نهادینه کرد. حرکت امام حسین (ع) پیشرفت در مسیر برپایی عدالت بود که این حرکت درنهایت با ظهور امام عصر (عج) به مرحله عمل در کل جامعه بشری خواهد رسید. 

خبر دادن جبرئیل از جانب خدا به ابراهیم خلیل‌ا‌‌لله از کشته شدن حسین (ع) و گریستن و محزون شدن ابراهیم در مصیبت آن حضرت، بنا بر روایتی که در تفسیر برهان و جلد عاشر بحار علامه مجلسی از کتاب عیون اخبار الرضا و کتاب امالی که هر دو از شیخ صدوق است، نقل فرموده است.