حضرت علی‌اکبر (ع) فرزند امام حسین (ع) و جد بزرگوارش علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) و جد بزرگ مادری‌اش رسول گرامی اسلام (ص) است. کنیه‌اش ابوالحسن گفته شده و از او فرزندی به یادگار نمانده است. برخی از سیره‌نویسان هم برای او فرزندی قائل شده‌اند.

 دنبال نامه قبلی نامه ی دیگری از ابن زیاد به عمرسعد رسید که میان حسین و یارانش و میان آب حائل شو، تا اینکه یک قطره آب نچشند، چنانکه با عثمان چنین رفتار شد

این امیرالمؤمنین یزید است که می‌شناسیدش، خوش رفتار و نیکوکردار و پاک طینت و مردم دوست و نگهبان مرزها و پردازندۀ حقوق به اهلش. در دوران او راه‌ها امن و فتنه‌ها خاموش شده است. مثل دوران معاویه، پسرش یزید نیز بندگان را اکرام می‌کند و با اموال بی‌نیازشان می‌سازد 

 نسیم عطر گلبرگ‌های رها شده در صحرا را تا خیمه‌گاه برد و مرواریدهای اشک خواهران و عمه‌ها به گونه‌های سوخته، غلطان گشت. او در میدان به زمین افتاد و پدر در کنار خیمه‌ها...

به در خانه که رسیدند پسرش از ماشین پیاده شد و در را برای پدر باز کرد و دست دراز کرد تا کمک کند و تمام‌قد مقابل پدر ایستاده بود. به قد و بالای پسرش که نگاه‌می‌کرد دلش ضعف‌می‌رفت و همیشه این را پشت لبخندش پنهان‌می‌کرد...

امر خدا را فرمان می‌برد و هاجر و اسماعیل را ساکن صحرای خشک و سوزان می‌کرد...

 عمر سعد نامه نوشت که شنیده‌ام حسین چاه‌ها را می‌کند و به آب می‌رسد و خود و یارانش آب می‌نوشند. همین که نامه‌ام رسید تا می‌توانی از حفر چاه حسین و اصحابش جلوگیری کن و بر آنان تنگ بگیر و نگذار حتی قطره‌ای آب بنوشند و با آنان چنان کن که با عثمان کردند.

امام حسین (ع) تیر را از حلق او بیرون کشید و کودک را به خون خودش رنگین کرد و فرمود: 
به خدا قسم جایگاه تو ای کودک در پیشگاه خداوند از ناقه صالح گرامی‌تر و جد تو محمد (ص ) از صالح پیامبر گرامی‌تر است.

آنچه از قول مورخان و مقتل نویسان به دست می‌آید، به‌طور قطع شیرخواره‌ای از امام حسین (ع) در کربلا و در روز عاشورا به شهادت رسیده است اما برخی از مورخان که شهادت علی‌اصغر شش ماهه را به کیفیت بالا و با کمی تفاوت نقل کرده‎اند.

برای فهم کلمات کربلا باید سر کلاس حسین (ع) نشسته باشی و سرمشق زینب (س) را تمرین کرده باشی؛ درس اباالفضل (ع) را که یاد گرفتی و در محضر رقیه (ع) که شاگردی کردی؛ آن موقع می‌فهمی که کلمات این‌جا برای همه یک معنا ندارد...