در روایات ما، ارزش زیادی برای عزاداری و گریه برای امام حسین (ع) قائل شد است. در این راستا احادیثی نیز در مورد ثواب اشک ریختن برای امام حسین (ع) وارد شده است که در زیر به 4 مورد آن اشاره می‌شود.

چرا خداوند به دشمنان خود اجازۀ تسلط بر اولیای دین را داده است؟ شخصی همین سؤال را از حسین بن روح یکی از نایبان خاص امام زمان پرسید . او پاسخ گفت....

عظمت حادثه کربلا و تأثیرات عمیق و گسترده سیاسی و اجتماعی آن در تاریخ اسلام و به‌ویژه تاریخ تشیع، هر ذهن کنجکاو علاقه‌مند به درک و فهم حقایق تاریخی را به شناخت منابع گزارش‌های این رویداد سوق می‌دهد.

 خاصه آن‌که از دیرباز ادعای نامکتوب ماندن گزارش‌های تاریخی در اسلام تا نیمه سده دوم هجری، از سوی خاورشناسان مطرح و شایع گشته است.

 امام ساعتی سر به زیر افکنده و می‌اندیشید و یارانش با فرستادگان عمر سعد گفتگو می‌کردند. حبیب بن مظاهر می‌گفت: به خدا که بد قومی‌اند آنان که فردای قیامت، خدا و رسول را در حالی دیدار می‌کنند که ذریه پیامبر و اهل‌بیت او را کشته باشند.

عظمت حادثه کربلا و تأثیرات عمیق و گسترده سیاسی و اجتماعی آن در تاریخ اسلام و به‌ویژه تاریخ تشیع، هر ذهن کنجکاو علاقه‌مند به درک و فهم حقایق تاریخی را به شناخت منابع گزارش‌های این رویداد سوق می‌دهد.

 خاصه آن‌که از دیرباز ادعای نامکتوب ماندن گزارش‌های تاریخی در اسلام تا نیمه سده دوم هجری، از سوی خاورشناسان مطرح و شایع گشته است.

قطرات اشکِ مشک همچون سیل به زمین می‌ریخت، آخرین قطره‌ها...

فاطمه (س) بود که با جرعه آبی به استقبال فرزندش می‌رفت …

در برابر کاروان کم تعداد امام حسین علیه السلام و یارانش، که اهل و عیالشان نیز همراه آنان بودند، عبیدالله بن زیاد نیروهای رزمی فراوانی به کربلا اعزام کرد. 

امام حسین (ع) به برادر خود عباس فرمودند: برادر جان! نزد این گروه برو، ببین اگر بتوانى براى باقیمانده امروز جنگ را به تاخیر بیندازند، باشد که امشب را در پیشگاه خدایمان به نماز و دعا و استعانت از خدا و یارى طلبى در جنگ با اینان بگذرانیم.

شیعیان همواره در عزای امام حسین (ع) گریسته اند و مجالس مختلف عزاداری را برای آن امام بزرگوار، برگزار کرده اند.

در این مقاله به واکاوی اهداف و انگیزه های شیعیان برای برپایی عزای امام حسین (ع) پرداخته شده است.

حضرت علی‌اکبر (ع) فرزند امام حسین (ع) و جد بزرگوارش علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) و جد بزرگ مادری‌اش رسول گرامی اسلام (ص) است. کنیه‌اش ابوالحسن گفته شده و از او فرزندی به یادگار نمانده است. برخی از سیره‌نویسان هم برای او فرزندی قائل شده‌اند.