حضور در برخی مکان‌ها که کانون انرژی مثبت هستند، شخص را در جذب و ذخیره‌سازی نیروی معنوی کمک می‌کند، لکن هر مکانی حاوی چنین نیروهایی نیست!
برخی از نقاط روی زمین، کانونی است که دارای خصوصیات بسیار ویژه و اسرارآمیزی بوده که با حضور در آن‌ها می‌توان کسب انرژی کرد.
حتی ممکن است در ظاهر دارای هیچ شاخصه‌ای مانند درخت و آب و گل و بلبل هم نبوده بلکه تکه‌ای خاک باشند ولی به دلیل نیروی باطنی عظیمی که در نهان دارند، بر انسان تأثیرگذار باشند.
این خصوصیت را می‌توان به‌وضوح در حرم‌های ائمه (ع) مشاهده نمود. قبور متبرکه ائمه (ع) بیوتی هستند که در اثر مجاورت و تبرک آن مکان‌ها به وجود افرادی که حجت و جانشین خدای متعال هستند[1]، دارای چنین ارزشی گردیده‌اند و خداوند امر به تعظیم و بزرگداشت چنین مکان‌هایی داده است (فی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَ یُذْکَرَ فیهَا اسْمُه).[2] امام باقر ـ‌ع ـ فرمودند: منظور از بیوت خانه‌های انبیا و ائمه ـ‌عـ است.[3]
حرم ائمه (ع) کانون انرژی اصیل الهی است که جاذبه‌های آن هر انسان عاشقی را به‌سوی خود می‌کشاند. مکانی با نیرو و انرژی متمرکز است که در هماهنگی با آگاهی و معرفت انسان نسبت به صاحب حرم و توسل همه‌جانبه به او، عمل می‌کند.
جریان‌های معنوی موجود در این‌گونه نقاط، در طرز تفکر، تصمیم‌گیری‌ها و نحوه انجام کارها در دنیا، به شخص کمک می‌کند و چراغی می شود که در تمام مراحل زندگی و مشکلات، راهبر انسان است؛ چراکه به تعبیر امام باقر ـ‌ع ـ، تابش نور امام در دل شیعه، از درخشش نور خورشید فروزان‌تر است.[4]
این نتیجه نیروی معنوی و انرژی بسیاری است که خداوند متعال آن را در برخی نقاط قرار داده است. در کنار این عامل بسیار مهم، یک عامل دیگر هم این انرژی را دوچندان می‌کند
ابوهاشم جعفری می‌گوید: امام هادی (ع) مریض شدند و فرمودند: فردی را از جانب من به کربلا بفرست و بگو برای شفای من دعا کن. آن فردی که به کربلا رفت، در ذهنش این سؤال پدید آمد که او حجت خداست و افضل از حائر حسینی است و دعای او برای خودش افضل از دعای من برای اوست اما وقتی برگشت امام ـ‌ع ـ در پاسخ به او فرمودند: پیامبر اکرم (ص) هم افضل از بیت‌الله و حجرالأسود بود اما برای بندگی به آنجا می‌رفت. سپس فرمودند: خداوند متعال نظر خاصی به برخی از مکان‌ها داشته و دوست دارد که در این نقاط عبادت شود و کربلا هم از همان مکان‌هاست.[5]
آری! این نتیجه نیروی معنوی و انرژی بسیاری است که خداوند متعال آن را در برخی نقاط قرار داده است. در کنار این عامل بسیار مهم، یک عامل دیگر هم این انرژی را دوچندان می‌کند و آن حضور در همین مکان‌های خاص و البته در برخی زمان‌هاست که خالق هستی به آن زمان‌ها چنین اعتباری بخشیده است.
برخی زمان‌ها، مدنظر شارع مقدس بوده که شیعیان و دوست داران ائمه (ع) با حضور در آن معادن نور الهی، خود را منوّر کنند.علاوه بر آن در اجتماع افراد نیز مصلحتی وجود دارد؛ زیرا دل هر شیعه‌ای به نور ولایت روشن گردیده؛ به‌گونه‌ای که کنار هم قرار گرفتن این شعله‌ها، نور عظیمی تشکیل می‌دهد و بر یکدیگر تأثیرگذارست.
در روایات هم وارد شده که دست خداوند و نظر لطفش به همراه این اجتماع است.[6]
ازاین‌رو، سزاوار است سعی کنیم در هر لحظه، خود را به حرم‌های ائمه (ع) که ملجأ و پناهگاه است، رسانده و با توسل به ساحت مقدس ایشان، دل‌های خود را به نیروی معنوی و نورانی ایشان منور نماییم.
.jpg)