آنگاه که امام حسین علیه‌السلام در قتلگاه، در خون خود غوطه‌ور بود اسب وی  دور بدن غرقه به خون و مجروح امام (ع) می‌گشت و پیشانی خود را به خون مقدسش آغشته می‌کرد.¹ «عمر سعد» که این حالت را از آن حیوان مشاهده کرد دستور داد: او را بگیرند که از بهترین اسب‌های رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌اله‌و‌سلم است. سواران اطراف اسب را محاصره کردند تا آن را دستگیر نمایند؛ ولی اسب بر آنان تاخت و با پاهای خود چهل نفر پیاده و ده نفر سواره نظام را به درک فرستاد. پس از مشاهده این امر مجدداً عمرسعد دستور داد اسب را آزاد بگذارید تا ببینم چه می‌کند، همین که اسب را آزاد گذاشتند نزدیک بدن به خون غلتیده امام (ع) آمد و پیوسته یال و کاکل خود را به خون شریفش می‌مالید و آن را می‌بویید و با صدای بلند شیهه می‌کشید.²

از امام محمدباقر (ع) روایت شده است: اسب امام در آن حال می‌گفت: الظلیمه، الظلیمه، من أمه قتلت ابن بنت نبیها. پس از آنکه سر و گردن خود را به خون آغشته کرد، صیحه کنان و شیهه زنان به سوی خیمه‌ها آمد تا خبر شهادت صاحب خود را به اهل بیت امام (ع) برساند.³

ام‌کلثوم سلام‌الله‌علیها شیوه کنان ناله می‌زد و می‌گفت: وا محمدآه، وا ابتآه، وا سیداه، وا جعفرآه، وا حمزتآه، هذا حسین بالعمر صریح بکربلاء... این حسین (ع) است که در آفتاب سوزان روی زمین افتاده است.

حضرت زینب (س) فریاد می‌کشید و می‌گفت: وا اخاه! وا سیداه! و اهل بیتاه، لیت السماء أطبقت علی الأرض و لیت الجبال تدکدکت علی السهل...⁶ ای برادر من! ای پیشوای من! ای کاش طاق آسمان به زمین فرود می‌آمد، ای کاش کوه‌ها مانند سیل بر دشت‌ها و بیابان‌ها فرو می‌ریختند، این سخن می‌گفت و به‌سوی امام حسین (ع) می‌آمد.

وقتی که نزدیک رسید دید عمر سعد با گروهی از یارانش کنار امام (ع) ایستاده‌اند و گروه دیگری عزیز دلش را هدف تیر و دستخوش شمشیر قرار داده‌اند زینب (ع) خطاب به عمر سعد کرد و گفت: أیقتل ابو عبدالله و أنت تنظر الیه؟ ای پسر سعد برادرم را می‌کشند و تو ایستاده و نگاه می‌کنی؟! عمر سعد دلش به حال زینب (س) سوخت و اشکش جاری شد، در عین حال روی از وی برتافت و چیزی نگفت.⁷

و چون حضرت زینب (س) دید که عمر سعد اعتنا نکرد صدایش را بلند کرد و گفت: و یحکم أما فیکم مسلم ؟

وای بر شما! آیا در تمام شما مردم یک نفر مسلمان نیست؟ باز هم کسی به زینب (س) جواب نداد. ⁸

آنگاه که اضطراب بیش از حد زینب را مشاهده کرد. دستور داد: بی درنگ وارد گودال قتلگاه بشوید و کارش را بسازید.