روز‌های زیارتی تو مردم از هر‌جا خودشان را به هر‌دری می‌زنند تا در حرمت باشند. اول ماه رجب که میشود بارگاهت غرق عاشقانت می‌گردد؛ آنهایی که اهمیت این روز را می‌دانند به هیچ قیمتی زیارتت را از دست نمی‌دهند. من اما پشت دیوار‌های خیال پرنده‌ی دلم را پر می‌دهم میان صحن و سرایت، پرواز کند؛ بچرخد؛ هر‌کجا که دوست داشت بنشیند و مرثیه بخواند.

این‌جا مقابل حبیب یا پایین پا کنار علی‌اکبر (علیه السلام).

بعد از آن همه دود و غبار گناه که شیشه‌ی دلم را سیاه کرده تنها جرعه‌ای از آب فرات توست که مرا حر می‌کند و بوی سیب حرم توست که مرا مست از شمیم بهشت می‌گرداند.

همه‌جا بوی زهرا (سلام الله علیها) می‌گیرد. انگار کسی یا کسانی هر‌شب این‌جا رایحه‌ی زهرا (س) را می‌فشانند و کسی یا کسانی هر‌شب این‌جا روضه‌ی علی‌اصغر (ع)  می‌خوانند.

من که از کاروانِ جا‌مانده‌های زیارت رجبیه‌ی تو هستم٬ روحم را رها کرده‌ام در اختیار تو، هر‌جا صلاح می‌دانی ببر یا بگذار. اگر از من بپرسی دوست‌ دارم برای همیشه روحم را جا بگذارم در صحن عباس (ع) و قلبم را ببخشم به دستان زینب (س) و تمام زندگی‌ام را فدای سر تو کنم. اگر از من بپرسی آرزو دارم یک‌‌بار دیگر نمازم را در صحن تو بخوانم ویک‌بار دیگر چشم در چشم بارگاه بنده‌نوازت شوم.

اگر از من بپرسی می‌گویم این‌دل سخت هوس دیدار کرده است.

امام صادق (ع) فرمودند:

«کسی که آن حضرت(سیدالشهدا علیه‌السلام‌) را روز اول رجب زیارت کند البته حق‌تعالی او را می‌آمرزد.»[1]

مطالب مرتبطی که پیشنهاد می شود حتما بخوانید:

استحباب زیارت امام حسین (ع) در اول ماه رجب

متن و ترجمه زیارت امام حسین علیه السلام در ماه رجب