بسم اللّه الرحمن الرحیم

سلام آقا

این نامه‌ای است از طرف دوستداران قدیمی به ارباب همیشگی، نامه‌ای به عزیزترین کسمان، نامه‌ای از آنانی که از پس هر آب خوردنی یاد شما می‌کنند، نامه‌ای از آنانی که زندگیشان به نام شما گره خورده است، نامه‌ای از آنانی که به قدمت تاریخ تشیع سر سپرده‌ی شمایند، نامه‌ای از مشتی محب به محبوبی بی‌همتا، نامه‌ای از مردم قبیله‌ی سلمان به ارباب عالم حسین بن علی بن ابی طالب علیه السلام‌.

آقا جان قبل از هر چیز تسلیت ما را بپذیرید و ما را در غم شهادت مادرتان شریک کنید.

ارباب! زمانی که شما دارید این نامه را می‌خوانید، ما در حال تدارک مراسم سال نو هستیم، خانه‌هامان را تکانده‌ایم، حساب کتاب‌هایمان را کرده‌ایم، قرض‌هایمان صاف شده است، از دوست و آشنا طلب حلالیت و دعای خیر کرده‌ایم، سررسید سال جدید را هدیه داده و هدیه گرفته‌ایم، اسکناس‌های نو را بین قرآن گذاشته‌ایم برای عیدی بچه‌های فامیل، پیام سال نویمان را حتی آماده کرده‌ایم، خلاصه این که هفت سینمان جور شده و ما همه جوره آماده‌ایم برای یک سال جدید.

اما مقصود از این نامه همانیست که اولش گفتیم. حضرت ارباب خیالتان تخت باشد، ما مردم ایران مؤدبیم آقا، ما می‌دانیم که امسال کنار سفره‌ی هفت سینمان سفره‌ی عزای فاطمیه پهن است. آقا جان! ما حرمت نگه داشتن می‌دانیم، ما هم امسال مثل شما عزاداریم، دید و بازدیدمان به جا هییتمان هم به جای خودش مثل هر سال. 

ارباب سال تحویل دعایمان هم یکی است، ما بد جوری به شما رفته‌ایم، ما هم مثل شما حسابی مادری هستیم، سر سفره از خدا می‌خواهیم که دل مادرتان را امسال شاد کند.

یا رب الزهرا

بحق الزهرا

اشف صدر الزهرا

بظهور الحجه