چه کسی گفت که در عـــــالم بالاست بهشت؟!
دل من دید، همین جاست
همین تکه دنیاست، بهشت ..
سلام بر نورِ فروزانی که از هشتمین افق تابناک ولایت تابیدن گرفته است.
خوش آمدی مهربان، ای پناه مظلومان و دردمندان، ضامن دل‌های آهوان رمیده از صید دام دنیا!
نگین خطه ایران زمین! چه آسان خراسانی‌ام کردی از آن روز که از عرش، میهمان فرشیان شدی.
ذوق حضور در خطه طوس، آن قطعه جدا شده از آسمان، همراه همیشگی دل و جانمان است.
به حجاز نرفته حاجی شده‌ام با طواف دور سرت!
آن کس که در عرش صحن تو نشست، میل برخاستن ندارد.
همان جا که مهر می‌پراکنی و امید می‌بخشی و هیچ سائلی محروم باز نگشته از عطای بی حسابت.
این آواز آسمانی نقاره خانه‌ات همراه با آه دل‌های ماست که هر صبح و شام تا آسمان هفتم بالا می‌رود.
و چه بی حساب است حسرتم بر خادمی حرم ملکوتی‌ات .
جان بی قرار، سال‌هاست که دخیل بسته بر شبکه‌های مهربان پنجره فولادت به شوق پرکشیدن به صحن کرب‌وبلا ،
سال‌هاست که همراه با، ریان بن شبیب، دل به نوای سوزناک تو بر جد مظلومت سپرده‌ایم و با روضه‌ای که برایمان خواندی؛
همراه با ابن الشبیب همچون چشمان بارانی‌ات بر جد غریبت اشک می‌باریم آنگاه که فرمودی:
... یابن الشبیب درد حسین (ع) درد جان فزاست.
یابن الشبیب! روضه ما داغ پر بلا است...
و اینک دل خوش به پذیرایی تو اَم آن هنگام که فرشته مرگ آهنگ ما کند
و هنگامه سوال و جواب
و هنگام نفخه صور و نشر و نشور.
السلام علیک یا شمس الشموس
السلام علیک یا انیس النفوس
السلام علیک یا امام الرئوف یا علی بن موسی الرضا المرتضی (ع)
وقتی رضای من،
به رضای «توست»
من، امــان می‌گیرم.
-Karbobala.com_.jpg)