سلام بر شما ای بهانه­ ی آفرینش،

سلام بر شمایی که محبوب خداوند هستید،

ای کسی که تا روزگار  باقیست درود و تحنیت خدا و ملائکه و مومنین بر شما وارد می­شود و خدای متعال دعای مستجاب ما را عرض ادب به محضر شما و اوصیای شما قرار داده است.

سلام ما بر شما که آمدید تا با خورشید وجودتان ظلمت و سیاهی جاهلیت را به روشنی مبدل کنید.

آمدید تا قلب­ های زنگار گرفته از شرک و بت پرستی را جلای ایمان به خدا دهید.

آمدید تا زنجیر اسارت هوای نفس را از گردن ها باز کنید و مدال عبودیت و بندگی خدا را به گردن ها بیاویزید.

کلامم در وصف شما ناقص است یا رسول الله چرا که خدا مدح شما را می کند، ای کسی که تجلی مهربانی خدا هستی، آن هنگام که سنگ به پیشانی ات می زنند و شما برای هدایتشان دعا می کنی.  آزارت می دهند و ناسزا می گویند تو را، ولی شما به عیادتشان می روی و از رحمت خدا برایشان می گویی،

 آری فقط خدای تو می تواند وصفت کند و چه خوب تو را معرفی می کند:

 "رحمه للعالمین". [1]

آنقدر از چشمه ­ی محبت و مهربانی خود به مردم آب حیات دادید که خداوند در وصف شما فرمود : "إنَّکَ لَعَلى‏ خُلُقٍ عَظیم‏" [2]

و اکنون که با خود می­اندیشم می بینم چه خوب شد که امانت دار این مردم بودید و اگر نه نمی دانم با امانت های شما دگر چه می کردند!

چه خوب شد که شما به این مردم مهر و محبت کردید و اگر این گونه نبود نمی دانم چه بلایی بر سر خاندان شما می آوردند!

چه خوب شد که یتیم نوازی را به این امت درس دادید و اگر این گونه نبود نمی دانم با یتیمان حسینت دگر چه می کردند!

چه خوب شد که به عیادت مریض هایشان می رفتید و اگر این گونه نبود نمی دانم دگر چه با زین العابدین علیه السلام می کردند!

و چه خوب شد که گفتید حسین از من است و اگر این گونه نبود نمی دانم...

[1]و تو را نفرستادیم جز رحمتی برای جهانیان (سوره انبیا آیه 107)

[2] و همانا تو اخلاق عظیم و برجسته­ای داری. (سوره قلم آیه 4 )