از عرش به زیر آمدی، ازافلاک به خاک، محبوب آسمانیان، محبوب عرشیان، محبوب خداوند عالمیان.

پاک تر از کعبه اگر بود حتما خالق علی آفرین آن را فرش قدم‌هایت می‌کرد.

گرامی تر از دوش نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله اگر بود قطعا جایگاه گام‌های گرانقدرت می‌شد.

و پر بها تر از جان رسول (ص) اگر بود خویشتن او می‌شدی.

والاتر از دخت ختم الرسل سلام‌الله‌علیها اگر بود مادر دو نور دیدگانت می‌گشت.

جز تو دری نداشت مدینه علوم نبوی و بی تو همواره ظلمت جهل میهمان خاکیان بود.

ای زبان ناطق پروردگار! سخن بگو، حقایق را بشکاف اگرچه قلب همام تاب نیاورد و روحش تا جنان پربکشد.

سخن بگو، تا بپرسند قبل از صعود ملکوتیت.

سخن بگو ای بالاتر از مخلوق بگو، بگو تا همگان بدانند که فاصله‌ات تا خدا یک پله بیش نیست.

سخن بگو گرچه جز چاه همدمی برای شنودن کلام آسمانی‌ات نبود.

ای افتخار افرینش! ای ابوتراب! همواره می‌درخشی بر تارک هستی.

قلم با جوهر اشک می‌نویسد درثنای تو و می‌بارد از عجز و ناتوانی‌اش در بیان فضایل بی انتهایت.

آخر شما خود بگو بحر را چگونه در کوزه‌ای بگنجاند؟!

خلاصه‌ات که می‌کنم تازه تو ماه می‌شوی

در این بساط گم شدن دلیل راه می‌شوی

آمدی و راه نمودی در غربت سرای زمین و بشریت را یازده نشانه از نور بخشیدی، مباد که گمراه شوند.

آمدی تا نشان خدا، راه خدا و زبان خدا باشی...

گام‌هایت به دیدگانم ای روشنی چشم رسول الله (ص)

سینه‌ام جایگاه عشق ابدی توست مولای خوبی‌ها

در حیرتم! دلیل افلاک بر این خاک! خاکی تر از خاک ! با نعلینی وصله دارو  نان و نمکی به جای طعام

و اینک این  سلاله پاک توست که در ادامه راه پر افتخارت در کربلا به خون نشسته است.

آمدی تا خون خدا را پدر باشی.

السلام علیک یا صالح المومنین (ع) ...السلام علیک یا یعسوب الدین (ع)

السلام علیک یا امیرالمومنین (ع)

غبار راهت توتیای چشمانم ای مشهور آسمانها و ای غریب زمین          

قدومت مبارک باد!

بگو چه شد که من اینقدر دوستت دارم

بگو محبت ما ریشه در ازل دارد