چون ستاره وجود تو دمید، هنگامی که رایحه و عطر تو در آسمان پیچید، درست همان زمانی که در آغوش پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم با نگاهت دل از او می‌ربودی، تو را شناختم. تا تو را دیدم، تا شمیمت به مشامم رسید و تا صدایت راشنیدم؛ عاشقت شدم.
از قبل هم عاشقت بودم. دوست داشتم مدام تو مرا نگاه کنی و من تو را به تماشا بنشینم. عاشق بودم. عاشق واقعی. عشقی که شعله‌های فروزان آن تنها با حضور تو آرام می‌گرفت.
اما مانند تمام عاشق و معشوق‌ها؛ باید درد هجران را تحمل می‌کردم.
هرگاه مرا طلب می‌کردی، من نبودم؛ و من تو را صدا می‌کردم در حالی‌که در کنارم نبودی. در کودکی‌ات بارها تو را گم می‌کردم. تو تشنه من بودی و من تشنه تو.
آری؛ هربار که مرا طلب می‌کردی دلم را با صدایت تسخیر می‌کردی. من مهریه مادرت بودم و تو میوه دل مادرت.
اما چه زود باز میانمان فاصله افتاد. این بار تنها صدای تو نبود که شعله‌های عشقم را به آسمان می‌فرستاد؛ بلکه صدای دخترانت بود. هرگاه تو را صدا می‌زدند و نوای العطش العطش می‌گرفتند، مثل صدای خودت دل را با خودشان می‌بردند.
صدایش قطع نمی‌شد. آنقدر مرا صدا زدند، آنقدر مرا فریاد زدند که تاب نیاوردی...
برادرت را به سراغ من فرستادی. دیدمش عده‌ای را که صف در صف راهش را سد کرده بودند کنار زد و آمد.
بعد از تو زیباترین چهره‌ای بود که تا به حال دیده بودم؛ اما لبانش خشک بود. دلم لرزید. مشکش را از من پر کرد.
سراغ تو را گرفتم. پاسخی نداد. می‌ترسیدم اتفاقی برایت افتاده باشد.
برادرت با خودش چیزی زمزمه کرد و بی آنکه چیزی از اتفاقات از صبح تا حالا برایم بگوید به سمت تو آمد.
قلبم شروع به تپیدن کرد.
خودم را در مشک به خروش درآوردم. صدایت کردم. می‌خواستم هر طور شده تو را یک بار دیگر ببینم که صدایت باز برایم دلربایی کرد...اما نشد که نشد!
موج نزن آب فرات....
آرام منتظر نشستم تا بیایی.
هنوز که هنوز است منتظرم. آری کسی با رایحه تو می‌آید.
کسی شبیه به تو.
منتظرش می‌مانم.
«بگو اگر آب گوارایتان ناپدید شود؛ چه کسی آن را به شما باز خواهد گرداند؟[1]»
السلام علی الماء المعین...
مردم دینا یک روز را برای آب مشخص کردند. برای این که قدرش را بدانند، برای این که از آن درست استفاده کنند. برای این که فهمیده‌اند آب گُوارا حق همه مردم دنیاست؛ فقیر یا غنی، پیر یا جوان، مرد یا زن و سیاه یا سفید؛ ولی این شعر تا ابد دل شیعیانت را می‌سوزاند...
از آب هم مضایقه کردنند کوفیان
خوش داشتند حرمت مهمان کربلا...
بیست و دوم مارس روز جهانی آب گرامی باد.
