ویترین بوتیکی که هر روز از مقابل آن رد می‌شوم و لباس‌های مارک دار مردانه می‌فروشد، به مناسبت سال نو مسیحی SALE زده است. نوارهای باریک قرمز در کنار گوی‌های کریستالی که از درخت کاج کوچک سبز رنگ پشت ویترین خودنمایی می‌کنند جلوه خاصی به این قسمت از خیابان داده است.
با دیدن این فروشگاه ناخودآگاه تصاویر مختلفی از جشن کریسمس از جلوی چشمانم رژه می‌رود. الان در تمام دنیا در تدارک جشن سال نوی میلادی هستند. همه خوشحالند و سعی کرده‌اند با بهترین سلیقه کاج‌هایشان را تزیین کنند تا بابا نوئل امسال بهترین هدیه‌ها را برایشان به ارمغان بیاورند.
روز تولد حضرت عیسی علیه السلام برای مردم جهان روز بزرگیست. عیسایی که مادرش مریم سلام الله علیها، یکی از پاک ترین زنان عالمست و صدیقه امت مسیحیت محسوب می‌شود. درست مانند امام حسین (ع) که مادرش فاطمه زهرا (س)، صدیقه امت اسلام است و سرور تمام زنان دو عالم است.
این روزها برای عیسی (ع) جشن می‌گیرند و برای حسین (ع) عزاداری. چقدر زیباست که مسیحیان هم حسین (ع) را دوست دارند و برای او نذر می‌کنند. در خبرها آمده بود مسیحیان عراق پای پیاده به سمت کربلا راه افتاده‌اند تا روز اربعین در بین الحرمین حسین (ع) باشند؛ یعنی آن‌ها جشن سال نوی خودشان را فراموش کرده‌اند. یا حسین (ع) برایشان معنای دیگری دارد؟ شاید آن‌ها هم معجزات عشق به حسین (ع) را چشیده‌اند. شاید آن‌ها هم می‌دانند که پیشوایشان عیسی (ع) بارها بر مظلومیت حسین (ع) گریسته است و وقتی هنوز در بطن مادرش بوده روضه حسین (ع) را برایش خوانده‌اند.
«و درود بر من (عیسی بن مریم) روزی که به دنیا آمدم و روزی که میمیرم و روزی که زنده برانگیخته می‌شوم.[1]»
و عیسی (ع) به دنیا آمد با دنیایی از نور، برکت و ایمان. عیسی و موعود (ع) می‌آیند با یک دنیا صلح و امید. شاید اصلا سال جدید میلادی یک جورهایی همه دنیا بر وفق مراد باشد.
ای مسیح دوباره دم حیات بخش خود را بر عالمیان بدم تا به برکت اشک بر حسین (ع) دل‌های خفته ما بیدار شود.
