سؤال: فلسفه عزاداری و گریه و زاری برای ائمه (ع) چیست؟
جواب: زنده نگه داشتن یاد آن بزرگواران و یادآوری مظلومیت آنان و خاندانشان در مقابل طاغوت زمان است. گریه و عزاداری در مصیبت آن بزرگواران، احیا امر و نام آنان است.
سؤال: گفته می‌شود اگر پلک چشمت رطوبتی پیدا کرد خداوند خطاب می‌کند: ای بنده من، تمام گناهان تو را بخشیدم؛ اگر رطوبت به مژه‌هایش رسید، خطاب می‌شود تمام حاجات تو را برآوردم؛ اگر از مژه رطوبت یا اشک خارج شد، می‌گوید گناهانت را بخشیدم و حاجاتت را برآوردم، فردای قیامت عده‌ای گناه‌کار را به تو بخشیدم. اگر این‌طور است که با رطوبتی خدا همه گناهان را می‌بخشد، دیگر چرا مردم زحمت نماز و روزه بکشند؟
جواب: روایات وارده درباره عزاداری و اشک و ثواب آن‌که بهشت است-فراوان است، لیکن مراد این نیست که به خاطر حسرت و تحت تأثیر احساسات گریه کند، بلکه مراد گریه‌ای است که به‌عنوان یک نوع برخورد و جنگ با دشمنان راه حسین (ع) و تبلیغ و ترویج مکتب انسان‌ساز حضرت به حساب بیاید. گریه‌ای ثواب دارد که برای مظلومیت حسین (ع) و تأثر از این‌که چرا باید انسان‌ها او را درک نکنند و برای زنده نگه داشتن مرام امام باشد.
سؤال: اگر درس عاشورا مقاومت در برابر ستم به هر شکلی حتی فدای جان است، پس چرا ائمه (ع) قیامی در برابر حاکمان جور نکردند؟
جواب: درس عاشورا هدر دادن خون و کشتن و کشته شدن بدون هدف نیست، بلکه دفاع از دین و حفظ اسلام در مقابل دشمنان و زنده نگه داشتن احکام الهی است، که در هر زمانی با توجه به شرایط مخصوص آن زمان ائمه (ع) به این مهم در حد اعلا همت گماشته‌اند. همه آن‌ها به وسیله زهر دادن و یا به وسیله نیزه و شمشیر کشته شده‌‌اند و هیچ‌یک با مرگ طبیعی نمرده‌اند و معمولاً در حصر و زندان بوده‌اند.
سؤال:
1. آیا هروله (بالا و پایین پریدن و ذکر معصومان را گفتن) در مراسم عزاداری، اشکال دارد؟
2. آیا گفتن بعضی از کلمات توسط مداحان مانند «من سگ حسینم، دیوانه حسینم و...» اشکال دارد؟
جواب: از انجام اعمال و به کار بردن الفاظی که موجب وهن عزاداری و توهین به مقام والای ائمه (ع) است، باید پرهیز نمود. بهتر است عزاداری‌ها به شیوه سنتی و روضه‌خوانی انجام شود.
سؤال: در آمریکا مثل سایر جهان، برای نوحه‌سرایی سرور شهیدان، حسین بن علی (ع) مجالسی برپاست که گاهی در آن‌ها جوانان در معابر عمومی بدون پیراهن، سینه‌زنی و زنجیرزنی می‌کنند. آیا این فعل مجاز است؟
جواب: برای مردان از جهت پوشش بدن و لباس، از جهت حکم شرعی آن، حدی وجود ندارد و تنها پوشش عورت واجب است، لیکن از جهت حیای عمومی و عفت جامعه، پوشش بدن برای آن‌ها هم در حد حیا و عفت عمومی، لازم و بلکه واجب است. برهنه کردن بدن در مراسم سینه‌زنی و عزاداری، که منجر به ضربه زدن به عفت عمومی نیست، منعی ندارد. آری، بعضی از فقها فرموده‌اند که اگر مرد سینه‌زن مطمئن باشد که زنان و نامحرمان به بدنش نگاه می‌اندازند، باز کردن سینه و عریان نمودن بدن از باب اعانت بر اثم (فراهم آوردن زمینه گناه) حرام است؛ لیکن به نظر این جانب اعانت صدق نمی‌کند، چون غرض از سینه زدن، اظهار مصیبت و عشق به اباعبدالله (علیه الصلاه والسلام) است، نه همکاری با گناه‌کاران که روح بلند عزاداران حسینی از این‌گونه پلیدی‌ها پیراسته است. خدا ما را جزء دوستداران اباعبدالله الحسین (ع) و عزادارانش قرار دهد که با سوز و احساسات بر سر و سینه می‌کوبند و تنفر خود از ظالمان و علاقه به مظلومان را نشان داده و به پندها و نصایح واعظان و مرشدان صالح، حسب سنت دیرینه عزاداری، توجه داشته‌اند.
