رد پای اشتران بر زمین نقش زد تا کاروان به مدینه رسید.
خورشید سر فرو بُرد و در پس افق رُخ در هم کشید،
سیدالساجدین، کاروان از حرکت باز داشت و اقامت گزید.
شاعری رفت و اهل مدینه را باخبر کرد،
مدینه سراسر عزا و ماتم شد، زانوی غم بغل گرفت،
مردمان به سر زنان و شیون کنان آمدند.
ناله کردند و گریستند.
سید الساجدین حمد کرد پروردگار دو جهان را و زبان به مدح و ثنا و ستایش او گشود.
گفت : حمد می کنم پروردگارم را که ما را به مصیبتهای بزرگی که در اسلام واقع شد، امتحان کرد.
اباعبدالله و عترت او را کشتند و زنان و کودکان او را اسیر کردند،
سر مبارک او را در شهرها بر نیزه گرداندند،
و این مصیبتی است که نظیر و مانندی ندارد.
ای مردم! کدامیک از مردان شما پس از این مصیبت با نشاط خواهد بود؟
کدام دلی است که از غم و اندوه و درد خالی بماند؟
کدام چشمی است که از ریختن اشک امتناع کند؟
هفت آسمان بر او گریستند و ارکان آسمانها به خروش آمد و اطراف زمین نالید و شاخه های درختان و ماهیان و امواج دریا و ملائک مقرّب و همۀ اهل آسمانها در این مصیبت گریستند.
کدام دلی است که از مصیبت کشته شدن حسین از هم نشکافد؟
کدامین دل می تواند که برای او ننالد؟
کدام گوشی است که صدای شکافی را که در اسلام پدید آمده بشنود و کَر نشود؟
ای مردم! ما صبح کردیم در حالی که رانده شدیم، ما را پراکنده ساختند و از وطن خود دور افتادیم،
گویا که ما از فرزندان ترک و کابل ایم، بی آنکه جرمی و یا عمل ناپسندی مرتکب شده باشیم
با ما چنین کردند، چنین رفتاری را در مورد نیاکان بزرگوار خود هم نشنیده ایم، و این بجز تزویر نیست.
به خدا سوگند اگر رسول الله به جای آن سفارشها که در حق ما کرد، به جنگ با ما فرمان می داد
بیش از این نمی توانستند کاری کنند.
إنّا لله وإنّا إلیهِ رَاجعُون.
چه مصیبت بزرگ و دردناک و دلخراشی، و چه اندوه تلخ بنیان کنی!
اجر این مصیبت که به ما روی آورده از خدا خواهانم، که اوست پیروز و منتقم.
این متن از سلسله متن های «همراه با کاروان حسینی تا اربعین» نوشته «مجتبی فرآورده» است. مجتبی فرآورده تهیه کننده و کارگردان سینما که این روزها در حال ساخت پروژه «ثارالله» است در مجموعه یادداشت هایی که بر روی سایت کرب و بلا منتشر می شود از هشتم ذی الحجه تا اربعین با روایت‌هایی کوتاه و آزاد وقایع کاروان امام حسین (ع) را روایت می‌کند.روز شمار وقایع در این نوشتار، جز در موارد خاص، مانند خروج امام(ع) از مکه، تاسوعا، عاشورا و ... با توجه به گوناگونی روایات و شیوۀ نگارش، به معنی شرح وقایع اتفاقیه آن روز نبوده و تنها برای توالی در همراهی با کاروان استفاده شده است.
