گفت؛ چند دِرهم؟
مردان با نگاه به هم، حیا کردند و سر به گریبان بردند.
مهربان لبخند زد.
گفت؛ خجل نباشید، آنقدر دِرهم هست که شما را راضی کنم.
بزرگ شان از دیگران رُخصت گرفت.
گفت؛ شصت هزار دِرهم.
کیسه های درهم را، یک به یک شمُرد و به آنان داد.
گفت؛ اما به یک شرط!
مردان به او خیره شدند.
بزرگ شان گفت؛ به چه شرطی؟
قافله سالار گفت؛ به شرط آنکه زمین کربلا را به صدقه از من بپذیرید، و محبانم را به قبرم رهنمون شوید،
و آنان را تا سه روز مهمان کنید!
مردان، مات ماندند و با دیدگانی اشک آلود، عهد کردند تا همیشه میزبان زائران او باشند.
قافله سالار با آنان وداع کرد و از کنار نهر علقمه براه زد.
خورشید از میان نخل های سر به آسمان کشیده پرتو افشان بود، و او راهی خیمه گاه.
از کنار زنان گذشت.
زنان خیمه گاه، نشسته کنار نهر علقمه هر یک به کاری.
بچه ها دویدند و خود را به آب زدند.
رباب، عبدالله را در آب بازی داد و رقیه صورت اسماء را شُست.
هانیه، فاطمه و سکینه را در پُرکردن مشک های آب یاری داد.
و زینب، تنها در کنار نهر، به آب خیره مانده بود و دست بر آن می سایید.
ام وهب به او نزدیک شد.
گفت؛ تنها نشسته اید.
در کنار او نشست.
زینب گفت؛ این سرزمین برای من دیاری آشناست. گویی سالهایی بیشمار در آن زیسته ام،
با خاک و سنگ و باد و غبارش خو گرفته ام.
خاطرات دوران کودکی ام، وصف این ایام است ام وهب.
گفت؛ نگرانید؟
زینب گفت؛ نگران؟!
لحظه ای سکوت کرد و سپس ادامه داد.
گفت؛ غروب هیچ طلوعی را تا کنون بی حسین ندیده ام.
اگر او نباشد، آسمان میل به گریستن دارد، خورشید از طلوع شرم می کند،
و زمین، آرامش خود را از دست می دهد.
دوباره ساکت ماند، و لحظات سپری شد.
گفت؛ احساس غریبی دارم ام وهب.
لحظاتی در سکوت، به آب روان خیره ماند،
و خورشید، انوار طلایی خود را بر آب تاباند.
ام وهب گفت؛ از مادرتان برایم بگویید.
زینب گفت؛ مادرم؟! از او چه بگویم؟
در این مجال اندک، چه می توان گفت؟
و به تلألؤ نور خورشید که بر آب می تابید خیره ماند.
گفت؛ مادرم فاطمه، نوری است که تمام انوار از اوست!
این متن از سلسله متن های «همراه با کاروان حسینی تا اربعین» نوشته «مجتبی فرآورده» است. مجتبی فرآورده تهیه کننده و کارگردان سینما که این روزها در حال ساخت پروژه «ثارالله» است در مجموعه یادداشت هایی که بر روی سایت کرب و بلا منتشر می شود از هشتم ذی الحجه تا اربعین با روایت‌هایی کوتاه و آزاد وقایع کاروان امام حسین (ع) را روایت می‌کند. روز شمار وقایع در این نوشتار، جز در موارد خاص، مانند خروج امام(ع) از مکه، تاسوعا، عاشورا و ... با توجه به گوناگونی روایات و شیوۀ نگارش، به معنی شرح وقایع اتفاقیه آن روز نبوده و تنها برای توالی در همراهی با کاروان استفاده شده است.
