این روح، از روز اول تا لحظه آخر در وجود مقدس حسین بن علی (ع) متجلی بود، جزء خون و حیات آن حضرت شده بود و امکان نداشت از امام حسین (ع) جدا شود. در لحظات آخر حیات هنگامی که اباعبدالله (ع) در گودی قتلگاه افتاده است و قدرت حرکت کردن، جنگیدن با دشمن ایستادن ندارد، باز هم از سخن امام حسین (ع) غیرت می‌جهد وعزت تجلی می‌کند.

از شیوه‌هایى که امامان (ع) براى احیاى نهضت عاشورا به کار گرفتند، توجه فراوان به زیارت امام حسین (ع) بود. سفارش‏ هاى فراوانى که از خاندان عترت و طهارت در باب بزرگداشت مقام آن حضرت و زیارت آن امام مظلوم در اوقات مختلف به ما رسیده است، عمق و میزان مقام الهى سالار عشق را به وضوح بیان مى‏‌کند.

بار دیگر عاشورایی از راه رسید و در فضای شهر ندای «هل من ناصر ینصرنی» امام حسین(ع) پیچیده است و مردم خداجوی و عزادار حسینی با حضور در تکایا و هیئات در سراسر کشور در سوگ این مصیبت عظمی بر سر و سینه می‌زنند و به یاد شب عاشورای سال 61 هجری در احیاء این شب و مناجات با خداوند و تدبر در قرآن کریم می‌کوشند.

رسول خدا (ص) نسبت به امام حسین (ع) محبت ویژه‌ای داشتند و همواره اوصاف و فضایل آن حضرت را به مردم گوشزد می کردند.

سید بن طاووس از حضرت صادق -علیه السّلام- روایت کرد که حضرت باقر(ع) فرمودند: از پدرم حضرت علی بن الحسین(ع)  از کیفیت بردن او نزد یزید پرسیدم، فرمودند:مرا بر شتری لنگ، بدون روپوش و جهاز سوار کردند، و سر مبارک سید الشهداء (ع) بر نیزه‌ی بلندی بود.

نکته مهم در باب پذیرش یا عدم پذیرش پدیده‌های تاریخ این است که نمی‌توان با قطع و یقین اظهار نمود که اکثر مخالفان وجود حضرت رقیه (س) در کربلا، از روی عناد یا مشکل عقیدتی، به ابراز آن پرداخته‌اند.

در واقعه‌ی پر از ایثار و استقامت عاشورا، همیشه نام مردان دلاور عاشورایی بر زبان‌ها بوده. در حالی که از شیر زنان عرصه‌ی عشق و شهادت کمتر نامی برده شده است در بخش پیشین تعدادی از زنان عاشورایی را نام بردیم و در ادامه زنان عاشورایی و کسانی که در کربلا بودند و معرفی می نماییم

در جریان واقعه‌ زنده و ارزنده‌ سال 61 هجری، یعنی واقعه‌ پر از ایثار و استقامت عاشورا، همیشه نام مردان دلاور عاشورایی بر زبان‌ها بوده است. در حالی که از شیر زنان عرصه‌ی عشق و شهادت کمتر نامی برده شده است و نام زرین آن دلاور زنان در پستوهای تاریخ مانده. چه خوب است همان‌گونه که آن زنان نمونه در آن دشت خون و عطش همراه وهمپای مردان، عاشورا را آفریدند، اینک نیز نام زیبایشان همراه وهمپای نام آن مردان در تاریخ عاشورا آورده شود تا الگوهایی تابنده برای تمام انسان‌ها باشند.

تمام لغت‌نامه‌ها را گشته‌ام، یک‌به‌یک صفحاتش را با دقت ورق زده‌ام اما این‌ها هم درست ننوشته‌اند.

پس از کشته شدن امام حسین (ع)، سپاهیان عمر بن سعد سر مبارک آن حضرت را بر سر نیزه قرار دادند و آن را در شهرها گرداندند. در تاریخ آمده است که افرادی راس مقدس آن امام را در حالی که  آیاتی از قرآن کریم از جمله آیه 16 سوره کهف تلاوت می‌کردند، مشاهده کردند.