وقتی شمر قصد داشت صبح عاشورا از پشت به خیام حمله کند به خندقی برخورد که مانع ادامه کارش شد.در این هنگام یکی از اصحاب امام اجازه گرفت تا شمر را با تیری از پا درآورد. حضرت با خواندن آیه‌ای از قرآن وی را از این کار نهی کرد.

در پاسخ به این پرسش ابتدا به بررسی ازدواج حضرت علی (ع) و ام البنین می پردازیم و سپس به سال تولد حضرت عباس (ع) و اینکه چه نسبتی با شمربن ذی جوشن داشته است می‌پردازیم.

امام حسین (ع) راهی جز خارج شدن از مدینه نداشت و با تهدید به ترور رو به رو بودند بنابراین شبانه از مدینه به سمت مکه خارج شدند.

یکی از وظایفی که بر عهده شیعیان نهاده شده، «شناخت پیشوا و رهبر» است. در یک نگاه کلی دو راه برای شناخت امام وجود دارد: از دیدگاه احادیث اهل تشیّع و از دیدگاه احادیث اهل تسنّن. در این نوشتار سعی شده از دیدگاه اهل سنّت گوشه‏ ای از شخصیت ممتاز امام زین‌العابدین (ع) به پیشگاه شما سروران گرامی تقدیم شود.

بررسی تحلیلی نهضت امام حسین (ع) سهم وسیعی از نوشته‌های متفکران اعم از مسلمان و غیرمسلمان و نیز شیعه و غیرشیعه را در میان مباحث شیعه‌شناسی به خود اختصاص داده است، اما وجه مشترک عمده این نوشته‌ها آن است که به بررسی یک‌سویه نهضت پرداخته و بیشتر تلاش خود را صرف بررسی شخصیت رهبر این نهضت یعنی امام حسین (ع) نموده و سعی در شناختن دیدگاه آن حضرت کرده‌اند ولی باید توجه داشت که سوی دیگر نهضت، مردم کوفه هستند که با نامه‌نگاری‌های خود موجبات این سفر را به وجود آورده‌اند، بنابراین در دو مقاله به مردم‌شناسی کوفه می‌پردازیم.

پس از مرگ معاویه یزید برای مشروعیت دادن به خلافت خود به والی‌های خود دستور داد که از مردم باز بیعت بگیرند. او تاکید داشت که از امام حسین (ع) بیعت گرفته شود  ویا کشته شود اما سیدالشهدا با یزید بیعت نکرد و از مدینه خارج شد زیرا که قصد جان ایشان راداشتند.

 پس از مجلس یزید و برگشت افکار عمومی  از یزید و شکست او در این جبهه او مجبور به ابراز محبت نسبت به اسرا شد در همین راستا امام سجاد (ع) از او سه در خواست کردند که در زیر آورده شده است

اقامه عزای امام حسین (ع) در روایات دارای تاکیدات فرآوانی است. همچنین تاکید به گریه و حتی داشتن حالت گریه در این مراسم ها بسیار ثواب دارد.

در مورد سرگذشت اسب حضرت سید الشهداء یا ذوالجناح مطالب اندکی نقل شده است. در ادامه می توانید آنچه در اغلب مقاتل معتبر ذکر شده است را مطالعه کنید.

این واقعیت در روایتی از امام «صادق» (ع) بدین گونه آمده است که فرمود: شیعیان ما از ما هستند، چرا که از سرشت ما خلق شده و به نور ولایت ما آمیخته و به امامت ما دل خوش داشته و ما نیز به پیروی و دوستی آنان راضی هستیم. مصیبت‌های ما به آنان سرایت می‌کند و رنج و گرفتاری ما آنان را می‌گریاند.