امامت و رهبری امام جواد (ع) در حالی آغاز گردید که خلفای عباسی شرایط بسیار سختی را بر شیعیان تحمیل کرده بودند و نیز جامعه اسلامی از یک سو با جریان‌های انحرافی و التقاطی مواجه شده و از سوی دیگر، کم‌سن بودن امام، عاملی برای لغزش بسیاری از شیعیان در پذیرش امامت ایشان شده بود.

احمدبن‌موسی به همراه جمعی از محبین و دوستداران علی‌بن‌موسی الرضا (ع) راهی ایران شد که در بین راه بسیاری از اعضای آن کاروان در محدوده شیراز به دست عمال مامون خلیفه عباسی به شهادت رسیدند. شاه‌چراغ مدتی مخفیانه زندگی کرد که پس از مدتی شناسایی شد و به شهادت رسید.

در این روز در سال 220 ه‍ امام جواد (ع) به زهر معتصم به شهادت رسیدند. بعد از شهادت حضرت رضا (ع)، مأمون جواد الائمه (ع)، مأمون جواد الائمه (ع) را به بغداد طلبید و دخترش ام الفضل را به آن حضرت تزویج نمود. ام الفضل به تحریک عمویش ‍ معتصم و به قولى جعفر بن مأمون، امام (ع) را در سن 25 سالگى مسموم کرد.

در روز پنجشنبه سال 148 ه‍ ق امام رضا (ع) در مدینه طیبه به دنیا آمد. پدر آن حضرت موسى بن جعفر (ع) و مادرشان ام البنین نجمه (س) است. نام مبارکشان على است و کنیه آن حضرت ابوالحسن است و کنیه خاصشان ابوعلى است.

در چنین روزی جناب مسلم (ع) بعد از استقبال و بیعت مردم نامه‌ای مبتنی بر آمادگی کوفیان به امام حسین (ع) نوشت. ایشان به سفیری امام حسین برای بررسی اوضاع کوفه فرستاده شده بود. ایشان به امام حسین (ع) خبر بیعت هجده هزار نفر را داد.

در چنین روزی اشعث بن قیس کندى به درکات جحیم شتافت. اشعث در سال دهم هجرت با جمعى از قبیله خود اسلام آورد و بعد از پیامبر (ص) مرتد شد. او فرزندانش هر یک در به قتل رساندن امیرالمؤمنین (ع) و حسنین (ع) مقصرند.

در چنین روزی حضرت فاطمه معصومه (س) دختر گرامی امام هفتم شیعیان به دنیا آمده است. پدر بزگوار آن حضرت امام موسى بن جعفر (ع) و مادر مکرمه آن حضرت جناب نجمه (س) مادر امام رضا (ع) است. از حضرت معصومه (س) در بین فقها و دانشمندان به کریمه اهل بیت نام برده شده است.