حسین (ع) با خون خود آنچنان دین جدش را آبیاری کرد که علف‌های هرز اموی ادعای مسلمانی خویش را فراموش کنند. 

آن‌گاه مردم بی‌بصیرت، غلبه را از آن امویان می‌دانند!

بعلبکیان چه می‌کنید؟

به استقبال گروهی می‌روید که افتخارشان ریختن خون پسر پیامبر است

وقتی دختر اسدالله نفرینتان کند یعنی تا قیامت ننگ بر شما و طائفه‌تان مرمِ بلعبک!

لعنت خدا بر تو منصور چرا سیراب نمی‌شوی از خون اهل بیت محمد!

سی و پنج سال کم نیست برای مرور خاطرات کربلا!

شهادت پدر و برادران و اسارت عمه‌ها و خواهران!

هر روز بر مصائب پدر گریستی ای امام مؤمنین اکنون پدر چشم انتظار شماست!

سنگ هم اگر محبت تو را داشته باشد به لحظه جواهر خواهد‌ شد!

جای تعجب ندارد که غلام سیاه رویت چو ماه تمام بدرخشد!

زن‌های هاشمی نسب را به اسارت می‌برند!

آفتاب شرم می‌کند از تابیدن به صورت زن‌هایی از نسل فاطمه!

آنگاه مردم بی‌حیای کوفه با غل و زنجیر به اسارت می‌برند بانوان هاشمی را!

سر‌های آسمانی شهدا را به شام می‌برند به خدا قسم این سرها ستاره‌های آسمانند شأنشان آسمان است نه نیزه‌های کوفیان

چشمانت را که برای علی در جهاد دادی مسلمان!

  حال برای دفاع از عظمت حسینِ علی جان را هم تقدیم می‌کنی؟!

جار می‌زنند جارچیان برای مردم شهر که مزد آل مصطفی را پرداختیم

گل‌های مصطفی را این بار به زندان می‌برند بر جسم‌های این ملائک غل و زنجیر می‌بندند