اعتقاد به وحدانیت حق‌تعالی به عنوان اصلی‌ترین و بنیادی‌ترین عقیده در دیدگاه امام حسین (ع)، سبب می‌شود قیام عاشورا نه تنها جنبشی سیاسی-اجتماعی، بلکه قیامی ‌اعتقادی با محوریت توحید تلقی شود. باور توحیدی امام حسین (ع) در خطابه‌ها، مکاتبات و رفتار ایشان از ابتدای شکل‌گیری قیام از مدینه تا کربلا منعکس شده است. این باور توحیدی دارای آثار و نتایجی آشکاری در قیام آن حضرت است. نوشتار حاضر با روش تحلیلی - توصیفی و شیوه کتابخانه‌ای به بررسی آثار و نتایج توحید باوری در قیام امام حسین (ع) می‌پردازد.

امام حسین(ع) بیش از چهار ماه از سوم شعبان تا هشتم ذی الحجه در مکه ماند. ساکنان مکه با شنیدن خبر حضور امام حسین (ع) خوشحال شدند و صبح و شام، نزد حضرت(ع) در رفت‌وآمد بودند و به دلیل تهدید ترور شدنشان از مکه خارج شدند.

قیام مسلم بن عقیل در کوفه زوایای بسیاری دارد و باید در بیان کردن این واقعه دقت بسیار کرد زیرا باعث به وجود آمده شبهه و سوال می شود. مهدی پیشوایی ضمن بیان قیام مسلم بن عقیل به طرح مسائل و پاسخ آنها در کتاب مقتل جامع سیداشهدا پرداخته اند.

سیاری از تاریخ‌دانان تحلیل‌های مختلفی برای علل شکست قیام مسلم بن عقیل بیان کرده‌اند؛ این امکان هم وجود دارد خود شیعیان و مسلم دستور به عقب نشینی داده باشد، اما به دلیل نبود اسناد کافی نمی‌توان خیلی روشن و با اطمینان از این برهه تاریخی سخن گفت....

مسلم بن عقیل فرستاده امام حسین (ع) پس از 20 روز در 5 شوال سال 61 به کوفه رسید. به صورت مخفیانه ای وارد کوفه شد و اقداماتی را در کوفه انجام داد که به بررسی این اقدامات می پردازیم.

در بررسی تاریخی واقعه عاشورا، وقایعی که سبب استحاله مردم کوفه شد نشان می‌دهد نقش ابن زیاد و جنایاتش پس از اینکه از محتوای نامه‌ها باخبر شد، بسیار مهم و پررنگ است. در این نوشتار، مروری می‌کنیم بر ترفندهایی که ابن زیاد به کار بست تا علاوه بر بی‌اعتبار کردن مردم نزد امام حسین (ع)، زمینه شکست سپاه امام در جنگ پیش رو را فراهم کند.

در کوفه به گواه تاریخ بیش از 4000 نفر با مسلم بیعت کردند. اما از نکات مهم این است که چه کسانی با او بیعت کردند. از سران قبایل مهم و پرجمعیت کوفه آیا کسی با ایشان بیعت کرد؟ در ادامه به بررسی این موضوع در تاریخ می پردازیم.

نخستین روزهای حضور سفیر امام در کوفه با استقبال گرم میزبانان، پایان رسید؛ اما دشمن نیز بیکار ننشسته و در پى سرکوب قیامى بود که هرلحظه بیش‌تر بر تنوره آن دمیده می‌شد. برخى از عوامل شکست قیام نماینده امام در کوفه را در ادامه بررسی می کنیم.

مسلم (ع) در اوج فعالیت خود، زمانی که شرایط را فراهم دید، برای آن‌که مبادا امویان مشکلی برای کوفه ایجاد کنند، نامه‌ای به امام حسین (ع) نوشت و از آن حضرت خواست تا به سرعت خود را به کوفه برساند و اصلا در آمدن تأخیر نکند. تا این‌جا، همه چیز روی روال طبیعی جلو می‌رفت و شرایط از هر جهت برای آمدن امام حسین (ع) مناسب می‌نمود.

در جریان مأموریت مسلم و نقل‌هایی که از گفت‌وگو امام حسین (ع) و ایشان موجود است، تفاوت‌هایی وجود دارد. امام حسین (ع) صریحاً ایشان را نماینده خود می‌خوانند و او را مورد وثوق خود می‌دانند تا کوفیان با او همراهی کنند.